منصوبات در زبان عربی

مفعول ‌له یا مفعول لأجله یک مصدر منصوب است که بعد از فعل می‌آید، و علت و سبب را بیان می‌کند. در این درس به بررسی کامل مفعول ‌‌له پرداختیم.

مفعول ‌به، کسی یا چیزی است که فعل بر آن واقع شده‌است. برای آشنایی با مفعول ‌به به این درس مراجعه کنید.

مفعول ‌فیه، اسمی منصوب است که برای بیان زمان و یا مکان وقوع فعل به‌ کار می‌رود. برای یادگیری مفعول ‌فیه کلیک کنید.

مفعول مطلق یک مصدر منصوب است و غالباً از جنس خود فعلی است که در جمله ذکر شده‌. برای یادگیری مفعول مطلق کلیک کنید.

مفعول معه اسم منصوبی است که همراه با واو (معية) می‌آید. برای آشنایی با مفعول معه به این درس مراجعه کنید.

حال یکی از منصوبات در زبان عربی است و معادل قید حالت در زبان فارسی می‌باشد. برای یادگیری این مبحث کلیک کنید.

تمییز اسمی است که بعد از یک اسم و یا یک جمله مبهم، برای رفع ابهام آن می‌آید. در این درس با تمییز و انواع آن به‌طور کامل آشنا می‌شوید.

منادا یک اسم منصوب است كه مورد خطاب و ندا قرار می‌گیرد. در این درس با منادا به‌طور کامل آشنا می‌شوید.

هرگاه در جمله‌ای حکمی کلی صادر ‌شود و سپس کسی یا چیزی از آن خارج ‌شود، بدین اسلوب استثناء گویند. در این درس به شرح مبحث استثناء پرداختیم.