منادا در زبان عربی

منادا در زبان عربی

المنادى


منادا یک اسم منصوب است كه مورد خطاب و ندا قرار می‌گیرد. در این درس با منادا به‌طور کامل آشنا می‌شوید.

منادا

المنادى

منادا

منادا یک اسم منصوب است كه مورد خطاب و ندا قرار می‌گیرد و معمولاً قبل از آن حرف ندا می‌آید.
اسلوب ندا در زبان عربی بدین شکل است: حرف ندا + منادا
به مثال‌های زیر توجه کنید.

يَا تِلْمِيذُ! لا تَذْهَبْ.

ای دانش‌آموز نرو!

يَا عَبْدَللّه! اِجْلِسْ هُنَا.

ای عبدلله اینجا بنشین!

همان‌طور که مشاهده می‌کنید تِلْمِیذ و عبدلله که بعد از حروف ندا واقع شده‌اند، منادا هستند.

حرف ندا

حروف ندا عبارت‌اند از: یَا، أَ، وا، ...
پرکاربردترین حروف ندا یا است.

درواقع منادا مفعول به برای یک فعل محذوف است که آن فعل محذوف أُنَادِي و یا أَطْلُب است.

انواع منادا

منادای مضاف

منادای مضاف یک اسم معرب و منصوب است؛ و نصب آن می‌تواند اصلی و یا فرعی و یا تقدیری باشد.
به مثال‌های زیر توجه کنید.

يَا طُلَّابَ المَدْرَسَة اِذْهَبُوا.

ای دانش‌آموزان مدرسه بروید.

منادای مضاف و منصوب (اعراب اصلی)

يَا مُعَلِّمَاتِ المَدْرَسَةِ أَنَا أَتَكَلََّمُ مَعَكُنَّ.

ای معلمان مدرسه من با شماها صحبت می‌کنم.

منادای مضاف و منصوب (اعراب فرعی)

يَا صَدِيقِي لا تَحْزِنْ.

ای دوست من ناراحت نباش.

منادای مضاف و منصوب (اعراب تقدیری)

گاهی ضمیر یاء متکلم در منادای مضاف به ضمیر یاء متکلم حذف می‌شود و کسره به‌جای آن می‌آید.
به مثال زیر توجه کنید.

رَبِّ اِغْفِرْ لِي.

پروردگارا مرا بیامرز.

کلمه رَبِّ منادای مضاف است و تقدیراً منصوب می‌باشد.

منادای علم

اگر منادا اسم علم باشد، مبنی بر ضم و محلاً منصوب خواهد بود.
به مثال‌ زیرتوجه کنید:

يَا مَرْيَمُ!

ای مریم.

در این جمله (مریم) منادای علم است و مبنی بر ضم و محلاً منصوب می‌باشد.

منادای نکره مقصوده

منادای نکره مقصوده اسمی است به ظاهر نکره که بعد از حرف ندا می‌آید، اما مقصود متکلم شخص یا چیز معین و مشخصی بوده‌است. لذا همانند منادای علم مبنی بر ضم و محلاً منصوب است.
به مثال زیر توجه کنید:

يا تِلْمِيذُ! اُكْتُبْ.

ای دانش‌آموز بنویس.

تِلْمِیذ در اینجا منادای نکره مقصوده است و مبنی بر ضم و محلاً منصوب می‌باشد.

اگر منظور متکلم، شخص یا شیء خاص و معینی نبود، در این حالت نکره غیر مقصوده است و در این صورت حکم آن مانند منادای مضاف، منصوب است.

أَيُّهَا و أَيَّتُهَا

اگر منادا دارای ال باشد، نمی‌توان مستقیماً حرف ندا را با آن آورد. اگر مذکر باشد از أيُّهَا و اگر مؤنث باشد از أَيَّتُهَا استفاده می‌کنیم.
در این صورت أيُّ و أَيَّةُ منادا خواهند بود و مبنی بر ضم و محلاً منصوب هستند.

و اما کلمه ال داری که بعد از أيُّهَا و أَيَّتُهَا می‌آید، اگر اسم مشتق باشد نقش آن صفت است و اگر اسم جامد باشد، عطف بیان خواهد بود.

به مثال‌ زیر توجه کنید.

يا أيُّهَا الطَّالِبُ.

ای دانش‌آموز.

أيُّ ← منادای نکره مقصوده مبنی بر ضم و محلاً منصوب/ ها ← حرف تنبیه/ الطَّالِب ← چون مشتق است، نقش آن صفت می‌باشد و به تبعیت از لفظ منادا، مرفوع است.

الله دارای ال می‌باشد اما نیازی به آوردن أيُّهَا قبل از آن نیست.

به مثال ‌زیر توجه کنید.

يا الله

ای الله

گاهی نیز حرف ندا حذف می‌شود و به‌جای آن از م مشدد استفاده می‌شود:

اللّهُمَّ

پروردگارا

به منادای علم، منادای نکره مقصوده و منادای نکره غیر مقصوده، منادای مفرد می‌گویند.

بخش قبل
منادا در زبان عربی
بخش بعد
نرم افزار زبان بیاموز

مکالمه، داستان، واژه آموزی و گرامر در زبان بیاموز

هرچیزی که برای یادگیری عربی لازم داری در نرم افزار بیاموز پیدا میکنی!
  • جعبه لایتنر، انواع فلشکارت و آزمون
  • مکالمه، داستان و آموزش شنیداری
  • گرامر و لغت دانی
  • دیکشنری رایگان آفلاین
همین الان دانلود کن  
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان