Giving and Asking for Permission
موقعیتهای زیادی هستند که در آنها باید اجازه بگیریم یا اجازه بدهیم. در این درس به این دو خواهیم پرداخت.
در هر فرهنگی برای اجازه خواستن و اجازه دادن باید با دقت کلمات را انتخاب کرد، دلایل منطقی آورد و مودبانه صحبت کرد. در این درس بیشترر به این دو خواهیم پرداخت.
سه واژه اصلی برای درخواست کردن اجازه استفاده میشوند. هر سه واژه از دسته افعال وجهی هستند:
این عبارت برای واضحتر رساندن منظور یا مطمئن شدن از اینکه عملی که قرار است انجام شود موجب آزار فردی نشود، استفاده میشود. در این نوع جملات، فرد مصمم به نظر میآید اما این بدین معنا نیست که میتوان از آن برای هر موقعیتی استفاده کرد.
اگر به مثالهای پیشین دقت کنید میبینید که در تمامی مثالها از ضمیر اول شخص مفرد استفاده شده است. این به این علت است که هر فرد هنگام درخواست اجازه عموماً درباره خودش صحبت میکند. اما همیشه از این ضمیر استفاده نمیشود.
این عبارت نیز نشانگر اجازه گرفتن است. وقتی از این عبارت استفاده میشود که فرد چندان نسبت به عمل مطمئن نباشد و تنها به دنبال اجازه باشد.
عبارات و جملهوارههایی هستند که برای مودبانه اجازه دادن استفاده میشوند. در لیست زیر به برخی از آنها اشاره میکنیم.
به دیالوگهای زیر دقت کنید:
برخی از عبارات و جملهوارهها برای رد مودبانه درخواست یک نفر استفاده میشوند. به لیست زیر توجه کنید.
برای درک بهتر به دیالوگ زیر توجه کنید.
از to be allowed to برای اجازه دادن و گرفتن استفاده میشود. به مثالهای زیر توجه کنید.