ضرورت در زبان انگلیسی
Talking about Necessity
گاهی باید درباره چیزی صحبت کنیم که انجام دادن آن انتخابی نیست و اجباری است. در این درس به شیوه پرداختن به آن‌ها می‌پردازیم.
ضرورت در زبان انگلیسی
منظور از ضرورت چیست؟
وقتی از ضرورت صحبت می‌شود، منظور آنچه است که باید انجام شود. در زبان انگلیسی واژگانی هستند که برای دستور دادن (به خود یا دیگران) اتفاده می‌شوند. واژگانی که در لیست زیر می‌بینید برای نشان دادن ضرورت استفاده می‌شوند.
- Must
- Have to
- Have got to
- Need (to)
- Shall
Must
فعل وجهی must می‌توانند برای نشان دادن ضرورت و اجبار استفاده می‌شود. این فعل وجهی نشانگر یک اجبار شدید است و بیشتر در متون رسمی استفاده می‌شود. همان طور که می‌دانید must فعلی وجهی است که پیش از یک مصدر بدون to می‌آید. Must در دو زمان حال و آینده قابل استفاده است.
پرسشی سازی
Have to
پرسشی سازی
استفاده از Have to در سوالات بسیار رایج است و تنها نکته حائز اهمیت آن استفاده از فعل کمکی (do, does, did) است که نسبت به زمان جمله پرسشی تغییر می‌کند.
تفاوت must و have to در چیست؟
در واقع در گفتار، must و have to یک منظور را می‌رسانند. اما وقتی صحبت از دستور زبان به میان می‌آید، تفاوت‌هایی بین آن‌ها وجود دارد. Must برای قوانین و اجبارهای درونی استفاده می‌شود. منظور از درونی آنچه است که فرد انتخاب کرده است دنبال کند. همه حد و مرزها و قوانینی دارند که خودشان برای خودشان وضع کرده‌اند. Have to با قوانین خارجی استفاده می‌شود مانند اسناد رسمی، قوانین کشور و غیره. قوانینی که با have to استفاده می‌شوند بسیار سختگیرانه هستند.
Have Got to
یکی از راه‌های اشاره به ضرورت و اجبار استفاده از have got to است. این ساختار بیشتر در انگلیسی عامیانه وغیررسمی استفاده می‌شود. به یاد داشته باشید که have got to باید با مصدر بدون to بیاید.
پرسشی سازی
Need to
فعل need می‌تواند به عنوان فعل کمکی و فعل اصلی استفاده شود. در هر دو کاربرد need می‌تواند ضرورت و اجبار را نشان دهد. در شکل مثبت استفاده از فعل کمکی need رایج نیست. ساختارشناسان بیشتر از شکل منفی آن استفاده می‌کنند.
نکته!
Need به عنوان فعل اصلی با مصدر با to می‌آید اما به عنوان فعل کمکی با مصدر بدون to می‌آید.
پرسشی سازی
برای پرسشی سازی اگر need فعل اصلی حساب شود، قانون حکم می‌کند تا افعال کمکی (do, does, did) را به ابتدای جمله برد.
برای پرسشی سازی اگر need فعل کمکی حساب شود، تنها باید از قانون جابه‌جایی استفاده کرد و فعل کمکی را به ابتدای جمله برد.
Shall
Shall فعلی وجهی است که برای توصیف اجبارهای رسمی استفاده می‌شود. اجبار رسمی به معنای اجبار و قانونی است که در اسناد و موقعیت‌های رسمی ذکر می‌شود. در این ساختار معمولاً برای ذکر دستورالعمل‌ها استفاده می‌شود.
ضرورت و اجبار در زمان گذشته
Had to
مهم است بدانید فعل وجهی must برای گذشته استفاده نمی‌شود. عبارت have got to نیز شکلی برای زمان گذشته ندارد. برای استفاده از این عبارات (have to, must, and have got to) در زمان گذشته از has to بهره می‌بریم.
The plane
هواپیما باید سریعاً پرواز می‌کرد.
Should
Should گذشته فعل وجهی shall است اما نمی‌تواند در زمان گذشته دقیقا مانند shall عمل کند. در واقع should تنها برای نشان دادن اجبار استفاده می‌شود اما این اجبار بیشتر از نوع درونی است تا اجبار خارجی.
نکته!
اگر اجبار شدید باشد می‌توان از had to به جای should استفاده کرد.
Needed (to)
Needed گذشته فعل need در هر دو نقش فعل اصلی و کمکی است و از آن برای اشاره اجبارها در زمان گذشته استفاده می‌شود. به یاد داشته باشید need در در جملات کمکی رایج نیست.
منفی‌سازی
not پس از فعل
نشانگرهای منفی‌ساز و Needn't
همان طور که می‌دانید نشانگرهای منفی‌ساز معمولا با فعل منفی استفاده نمی‌شوند چرا که نفی مضاعف می‌سازند در دستور زبان انگلیسی اشتباه تلقی می‌شوند. اما اگر از need not استفاده شود، دستورشناسان از نشانگرهای منفی‌ساز استفاده م‌کنند و آن را صحیح می‌دانند.
افعال کمکی
تفاوت بین must not و do not have to در چیست؟
To Be Supposed to
Had to Have
می‌توان از گذشته have to یعنی had to پیش از have و اسم مفعول استفاده کرد تا به آنچه باید انجام شود اشاره کند اما در برخی از موارد ممکن است رخ دهند یا ندهند.
I
باید بیشتر درس می‌خواندم تا وارد آن دانشگاه شوم.
Should Have
عبارت should have می‌تواند پیش از اسم مفعول بیاید تا آنچه که باید انجام می‌شد را نشان دهد. در این موارد، این اتفاقات رخ نداده‌اند و حال باعث پشیمانی هستند.
