Çok çok eskilerde geçer masalımız.

O zaman çayırlardan bir çayırda 1001 bitki bir arada mutluluk içinde yaşıyorlarmış.

Bol güneş, verimli bir toprak, şırıl şırıl akan bir dere olur da bitkiler mutsuz olurlar mı hiç?

Çayırdaki bitkilerin mutluluğu keçilerin oraya dadanması ile son bulmuş.

Aslında keçilerde kendi açılarından haklılarmış.

İnsanlara süt vermek için yemeleri hem de bol bol yemeleri gerekiyormuş.

Bitkilerden pek çoğu bunu biliyormuş hatta aralarında işe yaramadan sararıp solmaktansa keçilere yardım etmek güzel kokularımızla tadımızla sütlerinin bol ve lezzetli olmasını sağlamak çok daha iyi diyenler bile varmış .

Ama çayırda bir bitki varmış ki o keçilere çok kızıyor "Ben dünyada kendimi bir kılkuyruk keçiye yedirmem.

Onlara öyle bir oyun oynayacağım ki benim yanıma yaklaşmaya hiçbir zaman cesaret edemeyecekler diyormuş da başka bir şey demiyormuş.

Çayırdaki bitkiler dillerinin döndüğünce bu öfkeli bitkiye yararlı olmanın mutluluğundan söz etmişler, onu kandırmaya çalışmışlar ama boşuna.

Öfkeli bitki günlerce keçilere karşı meyveleri nasıl koruyacağını düşünmüş durmuş.

Artık geceleri bile gözüne uyku girmiyormuş.

İşte uykusuz geçen gecelerden bir gece bir ateş böceği görmüş.

Ateş böceği gece uyuyamayan bir bitkiye ilk kez rastladığı için hemen onun yanına gelmiş.

Kuzum niye uyumadın sen? Benim bildiğim bitkiler hep geceleri uyurlar.

Öfkeli bitki dertli dertli içini çekmiş o zaman.

Sonra da bir bir anlatmış olanları.

Ateş böceği "Demek keçilere savaş açtın, iyi ama onların boynuzları var nasıl başa çıkacasın keçilerle?" diye sormuş.

Sonra onu da almış bir düşünce, ne kadar düşünmüş orasını bilmiyorum ama sonunda "Buldum buldum" diye bağırmaya başlamış.

Öfkeli bitkinin sormasına kalmadan da anlatmaya koyulmuş.

Neden sen de meyvelerini keçilerin boynuzuna benzer bir kılıfın içine koymuyorsun?

"Yarından tezi yok keçi boynuzu gibi sert kıvrık sivri uçlu meyve kutuları yap." demiş bir solukta.

Bitki çok beğenmiş bu fikri.

Hay aklınla bin yaşa sen ateş böceği, biraz uğraşırsam pekala keçi boynuzunun benzerlerini yapabilirim.

O kıllı hayvanlar da gelip yemeye kalkarlarsa dişlerini kırarlar diye keyifli keyifli gülmeye başlamış.

Hiç zaman yitirmeden de işe koyulmuş.

Çalışmanın azmin elinden hiçbir şey kurtulmaz çocuklar.

Sonunda bir sabah öfkeli bitkinin her yanından keçi boynuzu gibi meyveler sarkmış.

Çayır bitkilerinin onu görünce şaşkınlıktan çiçek yaprakları bir karış açık kalmış.

Aaa... keçi boynuzuna bakın diye bağırışmışlar hep bir ağızdan.

O zaman öfkeli bitki kahkahalarla gülmüş "Beni tanımadınız mı? Nasıl da şaşırttım sizi... Keçileri de böyle şaşırtacağım.

Gerçekten de biraz sonra çayıra gelen keçilerin hiç biri dallarında tıpkı kendi boynuzları gibi kıvrık ve sivri boynuzlar asılı duran bitkiye yaklaşmaya cesaret edememiş.

O günden sonra da o bitkiye herkes keçi boynuzu demeye başlamış.

Gerçekten de keçi boynuzu bitkisinin meyveleri ne kadar çok keçilerin boynuzuna benzer değil mi çocuklar?

Siz keçi boynuzu sever misiniz?