متن انگلیسی 3 - ساعت چند است؟
Unit 2 - Reading 1
What Time Is It?
ساعت چند است؟Early humans did not need clocks.
They did not need to know the time of day.
They woke up when the sun appeared.
They hunted or fished or farmed while the sun was shining.
They ate when they were hungry and went to bed when darkness came.
Measuring time became important when people lived in towns and cities.
People needed clocks so they could work together.
انسان‌های اولیه به ساعت نیاز نداشتند.
آنها احتیاج نداشتند اوقات روز را بدانند.
آنها وقتی خورشید ظاهر می‌شد، بیدار می‌شدند.
آنها تا وقتی آفتاب می‌تابید، شکار می‌کردند یا ماهیگیری می‌کردند یا کشاورزی می‌کردند.
آنها وقتی گرسنه می‌شدند، غذا می‌خوردند و وقتی تاریک می‌شد، می‌خوابیدند.
سنجش وقت زمانی مهم شد که مردم در شهرک‌ها و شهرها زندگی کردند.
مردم به ساعت نیاز داشتند تا بتوانند با هم کار کنند.
THE EARLIEST CLOCKS
ساعت‌های اولیهAbout 4,000 years ago, ancient Egyptians developed a 12-hour time system.
They divided the day into 12 hours.
The earliest clocks used sun shadows to show the hours of the day.
A long piece of wood was marked into hours.
A short piece of wood was put at one end of the long piece of wood.
As the sun shifted across the sky, the short piece of wood created shadows on the long piece.
These shadows showed the hours.
This method of showing time was useful, but not very accurate.
Later, round sundials were developed.
They used sun shadows, too, but they were more accurate than the wood clocks.
Sundials could measure time on sunny days.
However, they did not work at night or when the sun was hidden by clouds.
Also, people were confused to see the time on sundials vary with the seasons.
حدود 4000 سال پیش، مصریان باستان سیستم زمان دوازده ساعته را ابداع کردند.
آنها روز را به دوازده ساعت تقسیم‌بندی کردند.
در ساعت‌های اولیه از سایه‌های خورشید برای نشان دادن اوقات روز استفاده می‌شد.
ساعت‌ها روی یک تکه چوب بلند علامت‌گذاری می‌شدند.
یک تکه چوب کوتاه در انتهای تکه چوب بلند قرار داده می‌شد.
همانطور که خورشید در آسمان تغییر مکان می‌داد، تکه چوب کوچک روی تکه چوب بزرگ سایه می‌انداخت.
این سایه‌ها ساعت را نشان می‌دادند.
این روش نمایش زمان مفید بود، اما خیلی دقیق نبود.
بعدها، ساعت‌های خورشیدی گرد ابداع شدند.
آنها هم از سایه خورشید استفاده می‌کردند، اما دقیق‌تر از ساعت‌های چوبی بودند.
ساعت‌های خورشیدی می‌توانستند در روزهای آفتابی زمان را بسنجند.
اما در شب یا وقتی خورشید پشت ابرها پنهان بود، کار نمی‌کردند.
به علاوه، مردم از دیدن اینکه زمان در فصل‌ها فرق می‌کند، گیج می‌شدند.
Over many years, different kinds of clocks were created to measure time during the day and at night.
Candle clocks were used in ancient China, Japan, and Iraq.
A candle holder was divided by marks into hours.
As the candle burned, the marks showed how many hours had passed.
Greeks used water clocks made of two glass bowls.
The bowls were connected by a small hole.
The top bowl was filled with water.
The water slowly ran into the bottom bowl through the hole.
The bottom bowl was marked into hours that measured time.
Hourglasses worked in a similar way.
The difference was that sand shifted from the top bowl into the bottom bowl.
Water clocks and hourglasses functioned very well to measure time.
طی سال‌های بسیار، انواع ساعت ساخته شدند تا زمان را در طول روز و در شب اندازه‌گیری کنند.
ساعت‌های شمعی در چین باستان، ژاپن و عراق استفاده می‌شد.
(علامت) ساعت‌ها روی یک جا شمعی علامت‌گذاری می‌شد.
همانطور که شمع می‌سوخت، علامت‌ها نشان می‌داد چند ساعت گذشته است.
یونانی‌ها از ساعت‌های آبی استفاده می‌کردند که از دو کاسه شیشه‌ای درست شده بود.
کاسه‌ها با یک سوراخ کوچک به هم متصل بودند.
کاسه بالایی از آب پر می‌شد.
آب به آهستگی از طریق سوراخ به کاسه پایینی می‌ریخت.
کاسه پایینی با ساعت‌هایی که زمان را می‌سنجید علامت‌گذاری شده بود.
ساعت‌های شنی هم به همین روش کار می‌کردند.
تفاوتش این بود که شن از کاسه بالایی به کاسه پایینی جا به جا می‌شد.
ساعت‌های آبی و ساعت‌های شنی برای سنجش زمان خیلی خوب کار می‌کردند.
THE DEVELOPMENT OF MODERN CLOCKS
ابداع ساعت‌های نوینSoon clocks developed into wonderful art objects.
Clocks were put into beautiful wooden boxes.
The boxes were painted with flowers and birds.
About 1,000 years ago, an Arab engineer added mechanical features to water clocks.
He used the falling water to turn gears that opened doors and rang bells.
These mechanical features gave later engineers the idea to develop mechanical clocks.
مدت کوتاهی بعد ساعت‌ها تبدیل به اشیا هنری خارق‌العاده شدند.
ساعت‌ها درون جعبه‌های چوبی زیبا قرار داده شدند.
روی جعبه‌ها گل‌ها و پرندگان به تصویر کشیده شدند.
حدود 1000 سال پیش، یک مهندس عرب به ساعت‌های آبی ابزار مکانیکی افزود.
او از آب روان استفاده کرد تا چرخ‌دنده‌هایی را بچرخاند که درهایی باز می‌کردند و زنگ‌هایی به صدا در می‌آوردند.
این ابزارهای مکانیکی به مهندسین بعدی این ایده را داد که ساعت‌های مکانیکی ابداع کنند.
Mechanical clocks first appeared in China about 800 years ago.
The idea spread to other places.
A mechanical clock had to be wound with a tool every day.
It had a complex system of springs and gears inside.
The gears turned a dial on the front of the clock.
The earliest mechanical clocks had one dial that showed only the hour.
Later another dial was added to show minutes.
ساعت‌های مکانیکی ابتدا حدود 800 سال پیش در چین پیدا شدند.
این ایده به مکان‌های دیگر اشاعه پیدا کرد.
یک ساعت مکانیکی هر روز می‌بایست با یک وسیله کوک می‌شد.
آن در درون خود سیستم پیچیده‌ای از فنر و چرخ‌دنده داشت.
چرخ‌دنده‌ها عقربه را در صفحه ساعت به چرخش درمی‌آوردند.
ساعت‌های مکانیکی اولیه یک عقربه داشتند که فقط ساعت را نشان می‌داد.
بعدها یک عقربه دیگر نیز اضافه شد تا دقیقه را نشان دهد.
Most modern clocks are powered by batteries or electricity.
They show hours, minutes, and seconds.
Knowing the exact time is important in our complex world.
بیشتر ساعت‌های نوین توسط باتری یا برق کار می‌کنند.
آنها ساعت، دقیقه و ثانیه را نشان می‌دهند.
دانستن زمان دقیق در دنیای پیچیده ما بااهمیت است.
