About 4,000 years ago, ancient Egyptians developed a 12-hour time system.
حدود 4000 سال پیش، مصریان باستان سیستم زمان دوازده ساعته را ابداع کردند.
They divided the day into 12 hours.
آنها روز را به دوازده ساعت تقسیم‌بندی کردند.
The earliest clocks used sun shadows to show the hours of the day.
در ساعت‌های اولیه از سایه‌های خورشید برای نشان دادن اوقات روز استفاده می‌شد.
A long piece of wood was marked into hours.
ساعت‌ها روی یک تکه چوب بلند علامت‌گذاری می‌شدند.
A short piece of wood was put at one end of the long piece of wood.
یک تکه چوب کوتاه در انتهای تکه چوب بلند قرار داده می‌شد.
As the sun shifted across the sky, the short piece of wood created shadows on the long piece.
همانطور که خورشید در آسمان تغییر مکان می‌داد، تکه چوب کوچک روی تکه چوب بزرگ سایه می‌انداخت.
These shadows showed the hours.
این سایه‌ها ساعت را نشان می‌دادند.
This method of showing time was useful, but not very accurate.
این روش نمایش زمان مفید بود، اما خیلی دقیق نبود.
Later, round sundials were developed.
بعدها، ساعت‌های خورشیدی گرد ابداع شدند.
They used sun shadows, too, but they were more accurate than the wood clocks.
آنها هم از سایه خورشید استفاده می‌کردند، اما دقیق‌تر از ساعت‌های چوبی بودند.
Sundials could measure time on sunny days.
ساعت‌های خورشیدی می‌توانستند در روزهای آفتابی زمان را بسنجند.
However, they did not work at night or when the sun was hidden by clouds.
اما در شب یا وقتی خورشید پشت ابرها پنهان بود، کار نمی‌کردند.
Also, people were confused to see the time on sundials vary with the seasons.
به علاوه، مردم از دیدن اینکه زمان در فصل‌ها فرق می‌کند، گیج می‌شدند.
Over many years, different kinds of clocks were created to measure time during the day and at night.
طی سال‌های بسیار، انواع ساعت ساخته شدند تا زمان را در طول روز و در شب اندازه‌گیری کنند.
Candle clocks were used in ancient China, Japan, and Iraq.
ساعت‌های شمعی در چین باستان، ژاپن و عراق استفاده می‌شد.
A candle holder was divided by marks into hours.
(علامت) ساعت‌ها روی یک جا شمعی علامت‌گذاری می‌شد.
As the candle burned, the marks showed how many hours had passed.
همانطور که شمع می‌سوخت، علامت‌ها نشان می‌داد چند ساعت گذشته است.
Greeks used water clocks made of two glass bowls.
یونانی‌ها از ساعت‌های آبی استفاده می‌کردند که از دو کاسه شیشه‌ای درست شده بود.
The bowls were connected by a small hole.
کاسه‌ها با یک سوراخ کوچک به هم متصل بودند.
The top bowl was filled with water.
کاسه بالایی از آب پر می‌شد.
The water slowly ran into the bottom bowl through the hole.
آب به آهستگی از طریق سوراخ به کاسه پایینی می‌ریخت.
The bottom bowl was marked into hours that measured time.
کاسه پایینی با ساعت‌هایی که زمان را می‌سنجید علامت‌گذاری شده بود.
Hourglasses worked in a similar way.
ساعت‌های شنی هم به همین روش کار می‌کردند.
The difference was that sand shifted from the top bowl into the bottom bowl.
تفاوتش این بود که شن از کاسه بالایی به کاسه پایینی جا به جا می‌شد.
Water clocks and hourglasses functioned very well to measure time.
ساعت‌های آبی و ساعت‌های شنی برای سنجش زمان خیلی خوب کار می‌کردند.
