Antony van Leeuwenhoek first observed bacteria in 1676.

"آنتونی ون لیوونهوک" در سال 1676 برای اولین بار باکتری را مشاهده کرد.

Nearly 200 years later, scientists learned that bacteria were linked to many of the terrible diseases that humans suffered from.

تقریبا 200 سال بعد، دانشمندان پی بردند که باکتری‌ها به بیماری‌های وحشتناکی که انسان‌ها از آن رنج می‌برند، مرتبط هستند.

However, they did not know how to cure these diseases.

با این وجود، آنها نمی‌دانستند چگونه این بیماری‌ها را درمان کنند.

Instead, scientists tried to develop ways to prevent many of these diseases.

در عوض، دانشمندان سعی کردند روش‌هایی برای جلوگیری از بسیاری از این بیماری‌ها ابداع کنند.

In 1859, Louis Pasteur developed a procedure to make milk from farm animals safe to drink.

در سال 1859، "لویی پاستور" فرآیندی ابداع کرد که نوشیدن شیر حیوانات مزرعه را بی‌خطر می‌کرد.

He found that bacteria in the milk could be destroyed whenever the milk was heated to a high temperature.

او دریافت که باکتری‌هایی که در شیر هستند، هرگاه شیر در حرارت بالا گرما ببیند، از بین می‌روند.

This heating process was called pasteurization.

این فرآیند گرمادهی، پاستوریزه کردن نامیده شد.

Pasteur had ideas for destroying bacteria in other situations.

پاستور برای نابود کردن باکتری در سایر موقعیت‌ها هم ایده‌هایی داشت.

For instance, he found that one reaction of carbolic acid (a strong chemical) was to destroy bacteria on laboratory equipment.

برای مثال، او پی برد که یکی از فعل و انفعالات کربلیک اسید (یک ماده شیمیایی قوی) نابود کردن باکتری‌های تجهیزات آزمایشگاهی است.

Joseph Lister was a surgeon.

"جوزف لیستر" یک جراح بود.

He lived around the same time as Pasteur.

او حدودا با "پاستور" در یک زمان زندگی می‌کرد.

He knew that surgery was dangerous

او می‌دانست که جراحی خطرناک است.

Patients often developed infections where their skin was cut.

بیماران اغلب در جایی که پوست‌شان بریده شده بود، دچار عفونت می‌شدند.

Many patients died from these infections.

بسیاری از بیماران به خاطر این عفونت‌ها جان خود را از دست می‌دادند.

Lister analyzed Pasteur's ideas.

"لیستر" ایده‌های "پاستور" را تحلیل کرد.

He wondered if chemicals could prevent infections in surgery patients.

او با خود اندیشید آیا مواد شیمیایی می‌تواند از بروز عفونت در بیماران عمل جراحی شده جلوگیری کند.

He tried the carbolic acid.

او از کربلیک اسید استفاده کرد.

Before each surgery, he sprayed a weak mix of the acid on the surgery tools.

قبل از هر جراحی، او روی ابزار جراحی ترکیب ضعیفی از اسید را می‌پاشید.

He sprayed it on a patient's skin.

او آن را روی پوست بیمار نیز می‌پاشید.

And he sprayed it on the bandages that the patient would wear after the surgery.

او آن را روی بانداژهایی که بیمار بعد از جراحی می‌بست نیز می‌پاشید.

He saw that the acid spray was very effective in preventing infections.

او دید که افشانه اسید در جلوگیری از عفونت‌ها بسیار موثر است.

The acid spray made surgery safer for patients.

افشانه اسید، جراحی را برای بیماران کم‌خطرتر می‌کرد.

His patients reacted very well to the treatment.

بیماران او نسبت به درمان واکنش بسیار خوبی نشان می‌دادند.

Scientists had developed several effective ways to prevent bacteria from causing harmful diseases.

دانشمندان چندین روش مختلف برای جلوگیری از باکتری در ایجاد بیماری‌های مضر ابداع کرده بودند.

But they had not yet found ways to cure people who were already ill from a disease.

اما آنها هنوز راه‌هایی برای درمان افرادی که از قبل به خاطر بیماری مریض شده بودند، پیدا نکرده بودند.

They knew that high heat and chemicals would destroy bacteria.

آنها می‌دانستند که دمای بالا و مواد شیمیایی باکتری‌ها را نابود می‌کند.

But they knew doctors could not heat a patient's body to a high temperature.

اما آنها می‌دانستند که دکترها نمی‌توانند بدن بیمار را در دمای بالا حرارت بدهند.

Doctors could not spray a person's lungs with acid.

دکترها نمی‌توانستند به ریه‌های فرد اسید بپاشند.

These acts might kill the bacteria, but they would also kill the patient.

این کارها ممکن بود باکتری‌ها را بکُشد، اما بیماران را نیز می‌کُشت.

In 1928, scientist Alexander Fleming noticed a reaction when bacteria touched a certain fungus (a plant-like growth).

در سال 1928، دانشمندی به نام "الکساندر فلمینگ" متوجه واکنشی شد که باکتری در هنگام تماس با قارچ (رویشی شبه-گیاه) خاصی تولید کرده بود.

The bacteria were destroyed.

باکتری نابود شده بود.

Just as important, the fungus was harmless to humans.

به همین اندازه بااهمیت این بود که آن قارچ برای انسان‌ها بی‌ضرر بود.

This fungus was penicillin.

این قارچ "پنی‌سیلین" بود.

Soon penicillin was put into medicines for patients to swallow.

مدتی بعد "پنی‌سیلین" در داروهایی قرار داده شد که بیماران می‌بلعیدند.

Penicillin could cure many diseases.

"پنی‌سیلین" توانست خیلی از بیماری‌ها را درمان کند.

The penicillin helped the patient's body destroy harmful bacteria.

"پنی‌سیلین" به بدن بیمار کمک کرد که باکتری‌های مضر را از بین ببرد.

This kind of medicine was called an antibiotic.

به این نوع دارو آنتی‌بیوتیک گفته شد.

In the following years, many other antibiotics were created.

در سال‌های بعد، آنتی‌بیوتیک‌های فراوان دیگری ساخته شدند.

First, scientists discovered bacteria.

ابتدا، دانشمندان باکتری را کشف کردند.

Then they developed ways to prevent bacteria from causing harm.

سپس آنها روش‌هایی برای جلوگیری از آسیب‌رسانی باکتری‌ها ابداع کردند.

Finally they found cures for many of the illnesses and infections caused by bacteria.

سرانجام آنها درمان‌هایی برای بسیاری از بیماری‌ها و عفونت‌های ایجاد شده توسط باکتری پیدا کردند.