Possessive Pronouns
ضمایر ملکی کمک میکنند تا مالک یا صاحب اشیاء یا ارتباط افراد با یکدیگر را راحت تر درک کنیم. با کمک این ضمایر میتوان عبارات ملکی ساخت.
روشهای مختلفی برای بیان مالکیت افراد و اجسام وجود دارد. یکی از روشهای رایج، استفاده صحیح از ضمایر ملکی یا possessive pronouns میباشد.
توجه داشته باشید وقتی که از ضمایر یا تخصیصگرهای ملکی (possessive detreminer) استفاده میکنیم، نمیتوانیم از حروف تعریف (articles) استفاده کنیم.
روش دیگر برای نشان دادن مالکیت، استفاد از تخصیصگرهای ملکی است. تفاوت ضمایر ملکی با تخصیصگرهای ملکی این است که تخصیصگرها نمیتوانند به تنهایی استفاده شوند و همیشه یک اسم بعد آنها استفاده میشود اما ضمایر ملکی همیشه تنها استفاده میشوند.
در حالات زیر بهتر است از ضمایر به جای تخصیصگر + اسم استفاده کنیم:
Mine به جای گروه اسمی my child استفاده شده است.
به جای استفاده از Anna's handwriting میتوان از Anna's و hers استفاده کرد.
مهمترین استفاده از مالکیتیها (ضمایر و تخصیصگرها) در نشان دادن مالکیت یک چیز است. هرچند استفادههای دیگری نیز هستند که حال به آنها میپردازیم.
مادر من
همسر او
بازو او
همکلاسی من
زادگاه تو
Whose ضمیر پرسشی است که برای پرسش درمورد مالکیت بهکار میرود. در واقع با پرسیدن سوالی با whose دارید درمورد صاحب یک چیز سوال میپرسید. اکثر این سوالات را میتوان با ضمایر مالکی پاسخ داد.
به جای طولانی کردن جمله و تکرار that is my house میتوانیم بگوییم It's mine.
به یاد داشته باشید ضمیر ملکی و تخصیصگر ملکی he همان his است.
ضمایر ملکی و تخصیصگرهای ملکی برای نشان دادن مالکیت استفاده میکنیم:
ضمایر ملکی | تخصیصگرهای ملکی |
---|---|
mine | my |
yours | your |
his | his |
hers | her |
its | - |
ours | our |
yours | your |
theirs | their |