حالت التزامی
Konjunktiv
در زبان آلمانی از حالت التزامی برای موقعیت‌هایی که قابل تصور اما غیرحقیقی و امکان‌ناپذیر هستند، استفاده می‌شود.
حالت التزامی
Konjunktivاز حالت التزامی در زبان آلمانی برای موقعیت‌هایی که واقعیت ندارند بلکه تنها ممکن است که وجود داشته‌باشند و همچنین در نقل قول‌های غیر مستقیم استفاده می‌شود.
حالت التزامی شکل اول (Konjunktiv I)
حالت التزامی شکل اول (Konjunktiv I) برای نقل قول غیر مستقیم و معمولا در رسانه‌ها استفاده می‌شود اما در برخی اصطلاحات دیگر نیز از این حالت استفاده می‌شود.
- اول شخص مفرد، اول شخص جمع و سوم شخص جمع: در این حالات تفاوتی بین شکل التزامی نوع اول (Konjunktiv I) و حالت اخباری (Indikativ) وجود ندارد و به همین علت باید برای این حالات از شکل التزامی نوع دوم (Konjunktiv II) استفاده گردد.
- دوم شخص مفرد و جمع: تفاوت حالت التزامی دوم شخص مفرد و جمع با حالت اخباری تنها در حضور حرف "e" است. بنابراین به طور معمول از حالت التزامی نوع دوم (Konjunktiv II) به جای نوع اول استفاده می‌شود تا تفاوت بین حالت اخباری و التزامی مشخص بشود.
- سوم شخص مفرد: اغلب از شکل التزامی نوع اول برای سوم شخص مفرد (er/sie/es/man) استفاده می‌گردد. برای ساخت این حالت باید حرف "n" از انتهای حالت مصدری جدا بشود.
نکته
تنها استفاده از فعل sein در تمامی حالاتش فعل برای التزامی شکل اول (Konjunktiv I) معمول است. اما به علت استفاده از فعل "haben" به عنوان فعل کمکی، آشنایی به تمامی حالات این فعل نیز بسیار مهم است.
| Perfekt | Perfekt | Präsens | Präsens | Person |
|---|---|---|---|---|
| habe gehabt | sei gewesen | habe | sei | ich |
| habest gehabt | seiest gewesen | habest | seiest | du |
| haben gehabt | seien gewesen | haben | seien | Sie |
| habe gehabt | sei gewesen | habe | sei | er/sie/es/man |
| haben gehabt | seien gewesen | haben | seien | wir |
| habet gehabt | seiet gewesen | habet | seiet | ihr |
| haben gehabt | seien gewesen | haben | seien | Sie/sie |
استفاده از حالت اول شخص و سوم شخص مفرد در افعال وجهی (Modalverben) نیز معمول است.
| sollen | müssen | können | Person |
|---|---|---|---|
| solle | müsse | könne | ich |
| sollest | müssest | könnest | du |
| sollen | müssen | können | Sie |
| solle | müsse | könne | er/sie/es/man |
| sollen | müssen | können | wir |
| sollet | müsset | könnet | ihr |
| sollen | müssen | können | Sie/sie |
حالت التزامی شکل دوم (Konjunktiv II)
وقتی‌که راجع به اتفاقی که در زمان حال ممکن نیست صحبت می‌کنیم از حالت التزامی شکل دوم (Konjunktiv II) استفاده می‌گردد. همچنین برای نقل قول غیر مستقیم، سوال یا درخواست محترمانه از این حالت استفاده می‌شود.
برای ساخت شکل التزامی نوع دوم بسته به آنکه به اتفاقی در گذشته یا حال اشاره می‌کند دو حالت وجود دارد.
برای پیشامدهایی در زمان حال حالت التزامی نوع دوم (Konjunktiv II) همان گذشته کامل (Präteritum) افعال است با این تفاوت که برای افعال قوی دارای a,o,u به جای این حروف از ä,ö,ü استفاده می‌گردد.
برای افعال ضعیف (باقاعده) و بسیاری از افعال قوی (بی‌قاعده) تقاوتی بین حالت التزامی نوع دوم (Konjunktiv II) با گذشته کامل (Präteritum) افعال وجود ندارد و به همین جهت می‌توان از ترکیب würde + infinitiv در همین مفهوم استفاده کرد.
- امید و آرزوهای غیر واقعی
- جملات شرطی
Wenn ich im Urlaub wäre, läge ich den ganzen Tag am Strand.
اگر من در مسافرت باشم، تمامی روز را در ساحل دراز می‌کشم.
- نقل قول‌های غیر مستقیم وقتی که استفاده از حالت التزامی نوع اول (Konjunktiv I) ممکن نیست.
- درخواست محترمانه یا تقاضای محتاطانه
| Perfekt | Perfekt | Präsens | Präsens | Person |
|---|---|---|---|---|
| hätte gehabt | wäre gewesen | hätte | wäre | ich |
| hättest gehabt | wärest gewesen | hättest | wär(e)st | du |
| hätten gehabt | wären gewesen | hätten | wären | Sie |
| hätte gehabt | wäre gewesen | hätte | wäre | er/sie/es/man |
| hätten gehabt | wären gewesen | hätten | wären | wir |
| hättet gehabt | wäret gewesen | hättet | wär(e)t | ihr |
| hätten gehabt | wären gewesen | hätten | wären | Sie/sie |
