ضمایر اشاره در زبان انگلیسی

Demonstrative Pronouns

ضمایر اشاره در زبان انگلیسی به دو دسته نزدیک و دور تقسیم می‌شوند و بسیار پرکاربرد هستند. این درس شما را با انواع ضمایر اشاره و کاربردهایشان آشنا می‌کند.

ضمایر اشاره

Demonstrative Pronouns

ضمایر اشاره یا demonstrative pronouns همانطور که از اسم‌شان پیداست برای اشاره به چیزی یا در برخی موارد به شخصی استفاده می‌شوند. این ضمایر در زبان انگلیسی شامل this (اشاره به چیز مفرد نزدیک)، that (اشاره به چیز مفرد دور)، these (اشاره به چیزهای نزدیک) و those (اشاره به چیزهای دور) هستند. جملاتی که با این ضمایر ساخته می‌شوند، همیشه سوم شخص هستند.

ضمایر اشاره نزدیک

this و these به معنای "این" و "این‌ها" ضمایر اشاره نزدیک هستند که برای اشاره به اشیا یا افراد نزدیک استفاده می‌شوند. در انگلیسی کاربردهای مختلفی دارند که در ادامه با چندی از این کاربردها آشنا می‌شویم:
1. برای صحبت کردن راجع به افراد یا اشیای نزدیک. به مثال‌های زیر توجه کنید:

This is a nice cup of tea.

این یک فنجان چای خوش‌طعم است.

Whose shoes are these?

این‌ها کفش‌های کیست؟

2. برای معرفی کردن اشخاص به دیگران برای اولین بار. به مثال‌های زیر توجه کنید:

This is Janet.

این جنت است.

These are my friends, John and Michael.

اینها دوستان من هستند، جان و مایکل.

اخطار

دقت کنید که برای معرفی اشخاص باید برای هر یک از اشخاص از ضمیر اشاره استفاده کنیم، یعنی نمی‌توانیم با یک ضمیر اشاره دو نفر را معرفی کنیم. به مثال‌های زیر توجه کنید:

These are John and Michael. (نادرست)

این مثال به این دلیل نادرست است که برای اشاره به افراد از ضمیر اشاره these استفاده کرده است.

This is John and this is Michael. (درست)

3. برای معرفی خود پشت تلفن. به مثال زیر توجه کنید:

Hello, this is David, Can I speak to Sally?

الو، "دیوید" هستم، می‌توانم با "سالی" صحبت کنم؟

ضمایر اشاره دور

that و those به معنای "آن" و "آن‌ها" ضمایر اشاره دور هستند که برای اشاره به اشیا و افراد دور استفاده می‌شوند. در انگلیسی کاربردهای مختلفی دارند که در ادامه با چند تا از این کاربردها آشنا می‌شویم:

1. برای اشاره به اشیا و افراد دور. به مثال‌های زیر توجه کنید:

This is our house, and that’s Rebecca’s house over there.

این خانه ماست، و آن طرف خانه "ربکا" است.

Those are very expensive shoes.

آنها کفش‌های بسیار گران قیمتی هستند.

2. استفاده از that برای اشاره به حرف یا کاری در گذشته یا حال. در زبان فارسی معمولا در این کاربرد that را ترجمه نمی‌کنیم. به مثال‌های زیر توجه کنید:

A : Shall we go to the cinema?

چطور است به سینما برویم؟

B : Yes, that’s a good idea.

آره، فکر خوبی است.

A : I’ve got a new job.

من شغل جدیدی پیدا کرده‌ام.

B : That’s great.

عالی است.

A : I’m very tired.

من خیلی خسته‌ام.

B : Why is that?

دلیلش چیست؟

جدول ضمایر اشاره

در جدول زیر می‌توانید ضمایر اشاره در زبان انگلیسی را با معادل‌هایشان در فارسی مشاهده کنید:

	مفرد	جمع
نزدیک	this	these
دور	that	those

توجه

در زبان انگلیسی ضمیر اشاره هم از لحاظ دوری و نزدیکی و هم از نظر مفرد و جمع بودن تابع اسم خود است اما در زبان فارسی تنها از لحاظ دوری و نزدیکی تابع هم هستند. یعنی در زبان فارسی اگر اسم جمع هم باشد ضمیر اشاره مفرد استفاده می‌شود. به مثال زیر توجه کنید:

These shoes are black.

این کفش‌ها مشکی هستند.

همانطور که دیدید با این که ضمیر اشاره در انگلیسی جمع نزدیک بود اما در فارسی مفرد نزدیک ترجمه شد.