شخص در گرامر به روش‌های مختلفی که می‌توان به شرکت‌کنندگان یک واقعه اشاره کرد، می‌گویند. در زبان انگلیسی سه شخص داریم:

در انگلیسی ضمایر شخصی اول، دوم و سوم از لحاظ تعداد هر کدام به دو بخش تقسیم می‌شوند:

جنسیت در ساختار زبان سیستمی خاص است که اسامی و ضمایر را نسبت به ویژگی‌هایی خاص به دسته‌های متفاوت تقسیم می‌کند. این ویژگی خاص همان جنسیت آن زبان است. در زبان انگلیسی جنسیت به سه دسته تقسیم می‌شود:

حالات یک اسم (noun) یا ضمیر وابسته به رابطه آن واژه با دیگر واژگان آن جمله است. در زبان‌های امروزی دیگر، صفات نیز حالت دارند اما در انگلیسی حالات تنها مختص به اسامی و ضمایر هستند. انگلیسی قدیم پنج حالت داشت: فاعلی، مفعولی، اضافی، برایی، اَزی.
انگلیسی مدرن سه حالت دارد:

در زبان انگلیسی دو حالت برای نشان دادن نوع رسمیت وجود دارد:

ضمایر فاعلی یکی از پراستفاده‌ترین ضمایر در انگلیسی هستند. ضمایر فاعلی به عنوان فاعل یا subject یک فعل استفاده می‌شوند. ضمایر فاعلی در جدول پایین مشهود هستند:

ضمایر مفعولی به عنوان مفعول یا object استفاده می‌شوند که شامل مفعول مستقیم، غیرمستقیم و مفعول حرف اضافه هستند. ضمایر مفعولی در جدول پایین مشهود هستند:

ضمایر ملکی برای نشان دادن مالکیت شخص یا چیزی است. ضمایر ملکی در جدول پایین مشهود هستند:

ضمایر انعکاسی، ضمایری هستند که به self- یا selves- ختم می‌شوند. آین ضمایر زمانی استفاده می‌شوند که فاعل و مفعول جمله یکسان هستند. این ضمایر می‌توانند به عنوان مفعول مستقیم یا غیرمستقیم کار کنند. ضمایر انعکاسی در جدول پایین مشهود هستند:

مثل هر واژه دیگری، ضمایر شخصی (به خصوص دوم شخص) در مرور زمان دستخوش تغییراتی شده‌اند. همانند ضمایر استاندارد، غیراستاندارد و غیررسمی در انگلیسی، ضمایر باستانی نیز که در گذشته قابل استفاده بودند اما حال با ضمایر امروزی جایگزین شده‌اند.