نشانگرها (determiners) واژه‌هایی هستند که در ابتدای اسم یا عبارت اسمی می‌آیند و نشان می‌دهند که آن اسم یا عبارت اسمی برای مخاطب تعریف شده (مشخص) و یا تعریف نشده (نامشخص) است.
بر همین اساس، نشانگرها به دو دسته تعریف شده (مشخص) و تعریف نشده (نامشخص) تقسیم‌بندی می‌شوند.

نشانگرهای تعریف شده به چهار دسته کلی تقسیم می‌شوند:
1. حرف تعریف The
2. ضمایر ملکی (my, your, his, her, its; our, their, whose)
3. ضمایر اشاره (this, that, these, those)
4. ضمیر پرسشی Which
ما زمانی از نشانگرهای تعریف شده استفاده می‌کنیم که خواننده یا شنونده دقیقا بداند که ما داریم راجع به چه کسی یا چه چیزی صحبت می‌کنیم.

وقتی می‌خواهیم به طور کلی راجع به افراد یا چیزهایی صحبت کنیم و فرد خاص یا چیز خاصی مدنظر ما نیست، از نشانگرهای تعریف نشده (نامشخص) استفاده می‌کنیم.
این نشانگرها در انگلیسی عبارتند از: a; an; any; another; other; what
لازم به ذکر است که وقتی می‌خواهیم به طور کلی راجع به چیزی یا افرادی صحبت کنیم سه راه داریم: یا می‌توانیم از اسامی غیر قابل شمارش استفاده کنیم یا اینکه یک اسم جمع را بدون نشانگر نامشخص بیاوریم یا اینکه یک اسم مفرد بعد از نشانگر تعریف نشده a و an بیاوریم.

وقتی می‌خواهیم تمام اعضای گروه یک اسم را در نظر بگیریم و بگوییم همه افراد آن اسم به گونه‌ای خاص هستند از نشانگر تعریف نشده any همراه با یک اسم مفرد یا غیر قابل شمارش استفاده می‌کنیم.

وقتی می‌خواهیم از فرد یا چیزی اضافه بر چیز یا فرد ذکر شده نام ببریم از نشانگر تعریف نشده another استفاده می‌کنیم. شکل جمع این واژه other می‌باشد.