در زبان آلمانی اسامی دارای خصوصیات زیر، یکی از پسوندهای n یا en را در حالت جمع می‌گیرند (البته اسثناهایی هم وجود دارند):
1. اسامی مذکری که حروف آخر آنها یکی از حالت های e, ent, and, ant, ist, or باشد. به مثال زیر توجه کنید:

2. اسامی مونثی که حروف آخر آنها یکی از حالت های e, in, ion, ik, heit, keit, schaft, tät, ung باشد. به مثال زیر توجه کنید:

3. در اسامی خارجی (اسامی که از زبان های دیگر وارد آلمانی شده اند) و به ma, um, us ختم می شوند، معمولا دوحرف آخر اسم حذف شده و به جای آن en اضافه می شود. به مثال زیر توجه کنید:

در زبان آلمانی اسامی دارای خصوصیات زیر، پسوند e را در حالت جمع می گیرند (البته اسثناهایی هم وجود دارند):
1. اسامی مذکری که به حروف آخر آنها یکی از حالت های eur, ich, ier, ig, ling, ör باشد. به مثال زیر توجه کنید:

2. بسیاری از اسامی تک-سیلابی مونث (در حالت جمع معمولا حرف صدادار به اوملات تبدیل می‌شود). به مثل زیر توجه کنید:

در زبان آلمانی اسامی دارای خصوصیات زیر، پسوند r یا er را در حالت جمع می‌گیرند (البته اسثناهایی هم وجود دارند):
- بسیاری از اسامی خنثی و تک سیلابی (در حالت جمع معمولا حرف صدادار به اوملات تبدیل می‌شود). به مثال زیر توجه کنید:

در زبان آلمانی اسامی دارای خصوصیات زیر، پسوند s را در حالت جمع می‌گیرند (البته اسثناهایی هم وجود دارند):
1. اسامی مذکر، مونث و خنثی که به یکی از حروف صدادار a, i, o, u, y ختم می‌شوند. به مثال های زیر توجه کنید:

2. اسامی خانواده‌ها (نام خانوادگی). به مثال زیر توجه کنید:

در زبان آلمانی اسامی دارای خصوصیات زیر، در حالت جمع هیچ نشانه یا پسوندی نمی‌گیرند:
1. اسامی مذکری که حروف آخر آنها یکی از حالات el, en, er است. به مثال زیر توجه کنید:

2. اسامی خنثی که به حروف آخر آنها یکی از حالات chen, lein است. به مثال زیر توجه کنید: