el pretérito pluscuamperfecto de subjuntivo
از زمان گذشته کامل در وجه التزامی برای صحبت درمورد اموری که قبل از زمان خاصی در گذشته اتفاق افتادند و یا تحت شرایطی میتوانستند اتفاق بیفتند، استفاده میشود.
وجه التزامی وجهی از فعل است که گوینده از آن برای بیان وضعیتی نسبی و غیرقطعی استفاده میکند. از این وجه برای بیان آرزو، احتمال، تردید، میل و بهطور کلی هرچیز غیرقطعی استفاده میشود. مثلاً:
فعل پس از افعال خاصی که بیانکننده شک، آرزو، نظرات شخصی یا احساسات هستند، بهصورت گذشته کامل التزامی هستند. این فعل بیانکننده اعمالی است که قبل از زمان خاصی در گذشته اتفاق افتادند و یا تحت شرایطی میتوانستند اتفاق بیفتند. صرف فعل در زمان گذشته کامل التزامی با استفاده از فعل کمکی haber و اسم مفعول فعل اصلی است. در ادامه درمورد کاربردها و صرف فعل در زمان گذشته کامل بیشتر توضیح خواهیم داد.
برای صرف فعل در زمان گذشته کامل التزامی از فعل haber در حالت گذشته استمراری وجه التزامی و اسم مفعول فعل اصلی استفاده میکنیم. در ادامه صرف سه فعل با پایانهای متفاوت را در زمان گذشته کامل التزامی میبینیم:
اسم مفعول | صرف فعل haber | شخص و شمار |
---|---|---|
hablado | hubiera/hubiese | yo |
hablado | hubieras/hubieses | tú |
hablado | hubiera/hubiese | él/ ella/ usted |
hablado | hubiéramos/hubiésemos | nosotros/as |
hablado | hubierais/hubieseis | vosotros/as |
hablado | hubieran/hubiesen | ellos/ ellas/ ustedes |
اسم مفعول | صرف فعل haber | شخص و شمار |
---|---|---|
aprendido | hubiera/hubiese | yo |
aprendido | hubieras/hubieses | tú |
aprendido | hubiera/hubiese | él/ ella/ usted |
aprendido | hubiéramos/hubiésemos | nosotros/as |
aprendido | hubierais/hubieseis | vosotros/as |
aprendido | hubieran/hubiesen | ellos/ ellas/ ustedes |
اسم مفعول | صرف فعل haber | شخص و شمار |
---|---|---|
vivido | hubiera/hubiese | yo |
vivido | hubieras/hubieses | tú |
vivido | hubiera/hubiese | él/ ella/ usted |
vivido | hubiéramos/hubiésemos | nosotros/as |
vivido | hubierais/hubieseis | vosotros/as |
vivido | hubieran/hubiesen | ellos/ ellas/ ustedes |
زمان گذشته کامل التزامی کاربردهای مختلفی دارد که در ادامه باهم میبینیم: