May and Might
این درس درباره کاربردها و قواعد دستوری افعال وجهی may و might در زبان انگلیسی است. موارد استفاده این افعال وجهی که نسبتا پرکاربرد هستند با مثال آورده شده است.
در این درس، به دو تا از افعال وجهی یعنی may و might میپردازیم. این دو فعل در موارد بسیاری قابل جایگزینی هستندو میتوان از آنها بدون تغییر زیادی در معنی استفاده کرد.
Might بیشتر از may در گفتار انگلیسی به کار میرود.
May فعلی وجهی است که درباره موارد زیر صحبت میکند:
از may میتوان برای درخواست اجازه مودبانه برای انجام کاری استفاده کرد. استفاده از عبارت May I مودبانهتر از can I یا could I است. استفاده از may در این موقعیت بسیار رسمی و مودبانه است.
برای دادن اجازه مودبانه نیز میتوان از may استفاده کرد:
از may not و mayn't (گفتار) برای اجازه ندادن استفاده میشود.
میتوان از may برای صحبت کردن درباره آرزوها استفاده کرد. در این کاربرد، may و might قابل جایگزینی نیستند.
اگر maybe را بدون هیچ فاصلهای بین may و be بنویسید، به واژهای با کاربرد قید تبدیل میشود که معنی "شاید" میدهد. اما اگر may و be را جدا از هم بنویسیم دیگر قید نیست بلکه may فعل وجهی و be فعل است.
Might فعلی است که به may شبیه است و کاربردهای مشابهی نسبت به آن دارد. کاربردهای might در لیست زیر آورده شدهاند:
نمیتوان از might برای اجازه دادن استفاده کرد.
اگر در مورد اینکه اتفاقی در گذشته افتاده است یا خیر شک وجود دارد، از mightاستفاده میشود. از may نیز میتوان استفاده کرد اما با توجه به اینکه might گذشته may است بهتر است از might استفاده کنید. بعد از might باید از گذشته کامل استفاده کنید.
May و might در زبان انگلیسی بسیار رایج هستند که در احتمالات و اجازه گرفتن و دادن کاربرد دارند. تنها تفاوت بین may و might آن است که از may میتوان برای آرزوها استفاده کرد در حالی که might این خاصیت را ندارد. به یاد داشته باشید از might نمیتوان برای اجازه دادن استفاده کرد.
May | Might | |
---|---|---|
احتمالات |
It |
It |
اجازه گرفتن |
|
|
اجازه دادن |
You |
...... |
آرزوها |
|
...... |