ویزای O-1 نوعی ویزای غیر مهاجرتی است که به افرادی با مهارت و توانایی خاص تعلق می‌گیرد. این افراد باید در زمینه‌هایی مانند علوم، آموزش، هنر، ورزش، رسانه و ... نابغه باشند و دستاوردهای چشمگیری داشته باشند. این افراد می‌توانند همراهان یا کارکنان خود را نیز همراه بیاورند؛ ویزایی که به این افراد داده می‌شود ویزای O-2 نام دارد.

ویزای L-1 نوعی ویزای غیر مهاجرتی است که به نام ویزای انتقال بین شرکتی نیز شناخته می‌شود. با داشتن این ویزا، کارمندان یا مدیران واجد شرایط می‌توانند به شرکت اصلی یا تابع که در کشور آمریکا است منتقل شوند. این ویزا برای شرکت‌های تازه تاسیس به مدت یکساله ارائه می‌شود. اگر فرد برای کار در شرکتی وارد آمریکا شود و آن شرکت بیش از یک سال سابقه داشته باشد، اعتبار ویزا سه ساله خواهد بود.

ویزای H-1B نوعی از ویزای غیر مهاجرتی کار امریکا است. متقاضی این ویزا باید از طرف یک کارفرمای آمریکایی پیشنهاد کاری داشته باشد. کارفرما باید برای او دعوت‌نامه بفرستد. متقاضی بعد از ورود به آمریکا از طریق این ویزا می‌تواند تا سه سال کار کند و بعد از پایان سه سال، آن را تمدید نماید. بعد از شش سال باید یک سال از آمریکا برود و سال بعد دوباره برای ویزا اقدام کند. این نوع ویزا تحت شرایطی خاص قابلیت تبدیل به گرین کارت (کارت شهروندی) را نیز دارد.

ویزای B-1 نوعی ویزای غیر مهاجرتی است و به افرادی تعلق می‌گیرد که قصد دارند به هدف تجارت، گردش و تفریح، دیدار با خانواده و دوستان به صورت موقت به آمریکا سفر کنند. معمولا افرادی که قصد شرکت در کنفرانس‌ها و نمایشگاه‌های حرفه‌ای و تجاری، شرکت در جلسات مشاوره تجاری یا امضای قرارداد دارند از ویزای تجاری B-1 استفاده می‌کنند. این نوع ویزا به افراد اجازه تحصیل یا کار کردن نمی‌دهد.

ویزای E-1 نوعی ویزای غیر مهاجرتی تجاری است که به هدف تجارت، انجام معامله و خرید و فروش و امضای قرارداد به افراد داده می‌شود. تفاوت این نوع ویزا با ویزای EB در این است که با ویزای E نمی‌توان گرین کارت آمریکا را به دست آورد. ویزای E به دو دسته E-1 و E-2 تقسیم می‌شود: ویزای E-1 مربوط به تاجران و صاحبان کسب و کار است؛ ویزای E-2 مربوط به افرادی است که با ملک و پول شخصی خود قصد سرمایه‌گذاری یا تجارت داشته باشند.

ویزای F1 مربوط به دانشجویانی است که برای تحصیل در مقاطع فوق دیپلم، لیسانس، فوق لیسانس و دوره‌های آموزش زبان انگلیسی قصد ورود به آمریکا را دارند. مدرک دیپلم این افراد باید توسط سفارت آمریکا به عنوان مدرک معتبر و بین‌المللی شناخته شده باشد. این افراد در سال اول تحصیل خود اجازه کار کردن ندارند. اگر این متقاضی دارای همسر یا فرزند زیر بیست و یک سال باشد به آنها ویزای F2 تعلق می‌گیرد. ویزای F2 به افراد اجازه کار نمی‌دهد.
ویزای M1 به متقاضیانی تعلق می‌گیرد که قصد داشته باشند در رشته‌های فنی و غیر آکادمیک ادامه تحصیل دهند. گرفتن این ویزا نیاز به داشتن مدرک دانشگاهی ندارد. این افراد اجازه دارند در حیطه رشته فنی خود مشغول به کار نیز باشند ولی حق ندارند خارج از حیطه تحصیلی خود کار کنند. به همسران و فرزندان زیر بیست و یک سال این افراد ویزای M2 داده می‌شود تا در صورت نیاز بتوانند همراه دانشجو به آمریکا سفر کنند.

ویزاهای دسته K مربوط به روابط زناشویی و ازدواج است. ویزای K-1 به فردی تعلق می‌گیرد که نامزد یکی از شهروندان قانونی کشور آمریکا باشد. مدت این ویزا 90 روز است و در این مدت فرد باید با نامزد خود ازدواج کند (ازدواج باید در آمریکا صورت گیرد). بعد از آن می‌تواند برای اقامت دایم و کسب گرین کارت اقدام کند.

افرادی که در یکی از زمینه‌های علمی، هنری، ورزشی، تجاری یا رسانه دارای قابلیت و توانمندی خاصی باشد و فردی نابغه محسوب شوند می‌توانند ویزای EB-1 دریافت کنند. اگر فردی در یکی از این زمینه‌ها مدرک تجلیل یا گواهی معتبری از موسسات بین‌المللی داشته باشد برای اخذ این نوع ویزا واجد شرایط می‌شود. یکی از شرایط دیگر این ویزاها داشتن پیشنهاد کاری از طرف کارفرمای آمریکایی است (ویزای EB-1A این مزیت را دارد که نیازی به پیشنهاد کاری ندارد).

این نوع ویزاها برای افرادی است که مدرک معتبر تحصیلی در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا داشته باشند و حداقل پنج سال سابقه کاری داشته باشند یا از مهارت و استعداد فنی و حرفه‌ای خاصی در زمینه‌های علمی، هنری یا کسب و کار بهره‌مند باشند و از طرف کارفرمای آمریکایی پیشنهاد کاری داشته باشند؛ به همین دلیل به این نوع ویزاها ویزای مهاجرت بر مبنای استخدام نیز گفته می‌شود. فرق اصلی EB-2 و EB-3 در شرایط آنها برای دریافت گرین کارت است. اخذ این نوع ویزا شرط تسلط به زبان انگلیسی و سرمایه‌گذاری ندارد.

ویزای EB-5 ویزای مهاجرتی مبتنی بر اشتغال است. این ویزا به افرادی تعلق می‌گیرد که در یک شرکت تجاری آمریکایی سرمایه‌گذاری کنند یا شرکتی جدید در مراکز منطقه‌ای تایید شده توسط آمریکا تاسیس کنند و به اقتصاد منطقه مورد نظر کمک کنند. به دارندگان این ویزا که سایر شرایط موردنیاز برای گرین کارت را داشته باشند حق شهروندی دایمی داده می‌شود. برای گرفتن این ویزا داشتن مهارت در زبان انگلیسی و تجربه در مدیریت یا تجارت اجباری نمی‌باشد.

این نوع ویزاهای مهاجرتی ویزاهای خانوادگی هستند و به افرادی تعلق می‌گیرد که بستگان درجه یک و درجه دو تابعه آمریکا داشته باشند. ویزای IR-1 و CR-1 به فردی تعلق می‌گیرد که همسر یک شهروند آمریکایی باشند. ویزای IR-5 و CR-2 مربوط به افرادی است که یکی از اعضای خانواده‌شان شهروند آمریکایی باشند. ویزاهای IR-3 و IR-4 به کودکانی تعلق می‌گیرد که توسط یک خانواده آمریکایی به فرزندخواندگی قبول شده باشند.

یکی از برنامه های مهاجرتی کشور آمریکا برنامه تنوع ویزای فرهنگی یا گرین کارت لاتاری است که در سال 1990 توسط کنگره آمریکا ثبت شد و از آن به بعد همه ساله اجرا می‌شود. در این روش، همه ساله نوعی بخت‌آزمایی انجام می‌شود که برنده آن صاحب اقامت دائم آمریکا (گرین کارت) می‌شود. شما باید متولد یکی از کشورهای مجاز برای شرکت در قرعه‌کشی باشید؛ فهرست کشورهای مجاز همه ساله در دستورالعمل قرعه‌کشی همان سال منتشر می‌شود. به طور میانگین، هر ساله حدود 55000 نفر از این طریق ویزای اقامت دائم را دریافت می‌کنند. یکی از اهداف اصلی لاتاری حفظ تنوع نژادی مردم کشور آمریکا است. ثبت نام لاتاری به صورت الکترونیکی انجام می‌گیرد و هر فرد تنها یکبار در سال مجاز به ثبت نام است.