کشور انگلستان واقع در سواحل شمال غربی اروپاست. این کشور توسط دریای شمال از اسکاندیناوی و هلند جدا می‌شود و از طریق کانال مانش از فرانسه جداست. این کشور از دو جزیره اصلی تشکیل شده است؛ جزیره بزرگ‌تر «بریتانیای کبیر» نام دارد که اسکاتلند و ولز و انگلستان را در برمی‌گیرد. جزیره کوچک‌تر ایرلند است که توسط دریای ایرلند از انگلستان جدا می‌شود. ایرلند جنوبی کشوری مستقل و عضو اتحادیه اروپا است ولی ایرلند شمالی بخشی از خاک انگلستان است. وسعت انگلستان 243,610 کیلومتر مربع است، تقریبا یک هفتم مساحت ایران را دارد. تقریبا 70% زمین‌های انگلستان زراعی هستند و محصولات کشاورزی فراوانی در این سرزمین کشت می‌شود.

منطقه کوهستانی انگلستان دارای کوه‌ها و تپه‌های کم‎شیب و کم‌ارتفاع است. این مناطق برای کشاورزی بسیار مناسب است. رشته کوه پنین (Pennine)، کوه‌های کامبریان (Cumbrian) و لیک دیستریکت (Lake District) از معروف‌ترین این کوه‌هاست.

این مناطق به نسبت مناطق کوهستانی باران کمتر و نور خورشید بیشتری دریافت می‎کنند و خاک حاصلخیز دارند. بیشتر تراکم جمعیتی در مناطق دشتی قرار دارند. از معروف‌ترین این مناطق کاستولد هیلز (Cotswold hills) نورث داونز (North Downs) و ساوث داونز (South Downs) است.

رودخانه تایمز (Thames) در لندن، مرسی (Mersey) در لیورپول و رودخانه تاین (Tyne) در نیوکاسل از لحاظ تجاری و اقتصادی از رودخانه‌های مهم انگلستان محسوب می‎شوند.

انگلستان کشوری با آب و هوای مرطوب و معتدل است. میزان بارندگی در انگلستان نسبتا زیاد است. میانگین دما در تابستان معمولا 13 تا 17 درجه و زمستان‌ها 5 تا 7 درجه است. معمولا نیمی از روز در انگلستان ابری و مه آلود است. زمستان‌ها به ندرت درجه هوا به صفر درجه می‌رسد. ژانویه و فوریه سردترین ماه‌های سال هستند و ژوئیه گرم‌ترین ماه سال است.