History
حدود 65 تا 70 هزار سال پیش انسانها در قاره استرالیا ساکن شدند. این انسانها از طریق جزیرهها و کانالها یا از طریق دریا، برای یافتن غذا و شکار، از جنوب شرق آسیا وارد این سرزمین شدند. این انسانهای اولیه نیاکان بومیان استرالیایی امروزی هستند که به آنها (Indigenous Australian) میگویند. تا قبل از ورود اروپاییها به این قاره، بومیان استرالیایی جوامع و اقتصاد پیچیدهای داشتند و با شکار کردن امرار معاش میکردند. شواهد آن بر روی سنگنگارهها و غارها نقش بسته است.
اولین اروپاییهایی که وارد سرزمین استرالیا شدند (در سال 1606) هلندیها بودند. هلندیها به فرماندهی کاپیتان «ویلم یانسون» شبه جزیره کیپ یورک در شمال کوئینزلند را اکتشاف کردند و بعدها بیشتر مناطق شمالی و غربی را به نام خود ثبت کردند. «آبل یانس زون تاسمان» دریانورد و کاشف هلندی وقتی وارد استرالیا شد، نام آن سرزمین را هلند نو گذاشت. مردم هلند تمایلی به مهاجرت به این سرزمین دورافتاده نشان ندادند؛ در نتیجه این سرزمین چندین دهه دست نخورده باقی ماند.
دریانوردی بریتانیایی به نام کاپیتان «جیمز کوک» در سال 1770 میلادی مناطق اطراف سیدنی و شرق استرالیا را کشف کرد و آن را به نام بریتانیای کبیر ثبت کرد. در سال 1788 کاپیتان «آرتور فیلیپ» به منطقه اطراف سیدنی میرسد و آن منطقه را ولز جنوبی جدید (New South Wales) مینامد و خود حاکم آن شهر میشود. بریتانیاییها در ابتدا به این مستعمره جدید خود به عنوان سرزمینی خشک و دوردست نگاه میکردند و آن را مکانی مناسب برای تبعید کردن مجرمین، محکومین و بیماران روانی میدانستند. بعدها از سایر بخشهای بریتانیا برخی افراد به اختیار خود تصمیم به مهاجرت میگیرند.
استقلال کشور استرالیا به صورت رسمی در سال 1901 اعلام شد. قبل از آن در سال 1900 ملکه ویکتوریا به استرالیا استقلال سیاسی اعطا کرده بود. از سال 1901 به بعد استرالیا یک قلمرو همسود (Commonwealth Territory) یا سرزمینی با حکومت مستقل اما تحت حمایت بریتانیا نام گرفت. روز 1 ژانویه 1901 روز ملی مردم استرالیا است. تا قبل از 1927، ملبورن پایتخت استرالیا بود اما بعد از ساخته شدن شهر کانبرا این شهر به مرکز سیاسی و پایتخت کشور تغییر یافت.
در جنگ جهانی اول، کشور استرالیا از حامیان بریتانیا بود. این کشور در جنگی در تنگه داردانل که بین نیروهای ائتلافی و نیروهای عثمانی روی داد (جنگ گالیپولی) وارد جنگ شد. در این جنگ استرالیا بیش از 60 هزار کشته داد. علاوه بر جنگ گالیپولی، استرالیا در نبرد باکو، نبرد رمانه و نبرد سم در ارتش بریتانیا به نفع این کشور به مبارزه پرداخت.
در جنگ جهانی دوم، ژاپنیها به شمال و شرق این کشور حمله کردند و آنجا را بمباران کردند. آمریکاییها وارد این جنگ میشوند و استرالیا صدمه زیادی نمیبیند. در سال 1986 استرالیا به طور رسمی مستقل از دخالت سیاسی و نظامی بریتانیا میشود؛ ولی در دسامبر 1999 با رای اکثریت به تحت قیمومیت بودن بریتانیا رای دادند تا همچنان ملکه برایشان فرماندار کل نصب کند.
از دهه شصت میلادی به بعد، استرالیا شروع به رشد چشمگیر فرهنگی و ادبی کرد. در این زمان موج جدیدی از ملیگرایی به راه میافتد و ائتلافی به نام ائتلاف ملی استرالیا شکل میگیرد که هدفش حفظ منابع طبیعی، میراث فرهنگی و تاریخی میباشد. این جنبش به شدت در رسانهها و بین مردم همهگیر میشود. نخستوزیر وقت استرالیا، جان گرتن، به صورت جدی حمایت خود را از فعالیتهای هنری و ادبی اعلام میکند و هنرمندان و نویسندگان زیادی در این برهه در استرالیا به فعالیت مشغول میشوند. خانه اپرای سیدنی، از ممتازترین بناها از لحاظ معماری، در سال 1973 در شهر سیدنی توسط ملکه الیزابت دوم افتتاح میشود و این شهر را تبدیل به یکی از خاستگاههای هنر میکند.