Präsens
زمان حال ساده یک حالت زمانی در زبان آلمانی است که حالت اکنونی یک فعل را توصیف میکند.
زمان حال ساده (Präsens) یکی از پرکاربردترین زمانها در زبان آلمانی است. در این درس میخواهیم با کاربردها و ساختار گرامری زمان حال ساده آشنا شویم.
توجه داشته باشید زمان حال ساده در زبان آلمانی از نظر نوع کاربرد معادل زمان حال در زبان فارسی نیست. پس در زمان ترجمه یا مکالمه از معادل سازی همیشگی این دو زمان خودداری کنید.
1- توصیف یک رویداد یا شرایط در زمان حال؛ به مثال زیر توجه کنید:
2- توصیف یا تشریح یک حقیقت همیشه صادق یا یک واقعیت فیزیکی؛ به مثالهای زیر توجه کنید:
3 - توصیف رویدادها یا شرایط در آینده نزدیک (در صورتیکه شرایط جمله به نحوی باشد که آیندهبودن آن مشخص باشد)، به مثال زیر توجه کنید:
توصیف اتفاقاتی که در گذشته شروع شدهاند اما هنوز ادامه دارند (معمولا به همراه قید seit). به مثال زیر توجه کنید:
ساختار گرامری زمان حال ساده در زبان آلمانی بسیار ساده است. ساختن جملات در این زمان نیازی به فعل کمکی ندارد و افعال در این زمان در شکل اصلی (شکل مصدری) مورد استفاده قرار میگیرند.
برای صرف افعال در این زمان کافیست پسوند مصدری افعال (en-) را از انتهای آنها حذف کرده و بسته با فاعل جمله از پسوند مناسب استفاده کنید. جدول زیر نحوه صرف افعال باقاعده در زمان حال ساده را نشان میدهد.
مثال | پسوند صرف فعل | ضمیر آلمانی | فاعل جمله |
---|---|---|---|
ich lerne | e- | ich | اول شخص مفرد |
du lernst | st- | du | دوم شخص مفرد |
er lernt | t- | er/sie/es | سوم شخص مفرد |
wir lernen | en- | wir | اول شخص جمع |
ihr lernt | t- | ihr | دوم شخص جمع |
sie lernen | en- | sie | سوم شخص جمع |
Sie lernen | en- | Sie | حالت دوم شخص محترمانه |
همه افعال در زبان آلمانی باقاعده نیستند. بخش کوچکتری از افعال بیقاعده هستند، البته این افعال هم از بخش بزرگی از قاعدهای که بالا گفته شد پیروی میکنند اما ممکن است در برخی از حالتها شکلی کمی متفاوت داشته باشند. این تفاوتها معمولا در واژهنامهها مورد اشاره قرار میگیرند.
البته دو فعل آلمانی هستند که تقریبا از قاعده بالا تبعیت نمیکنند. این دو فعل، افعال haben و sein هستند. با توجه به اهمیت و کاربرد فراوان این دو فعل، باید نحوه صرف آنها را به صورت جداگانه یاد گرفت؛ جدول زیر نحوه صرف این دو فعل را نشان میدهد:
فاعل جمله | صرف sein | صرف haben |
---|---|---|
اول شخص مفرد | ich bin | ich habe |
دوم شخص مفرد | du bist | du hast |
سوم شخص مفرد | er ist | er hat |
اول شخص جمع | wir sind | wir haben |
دوم شخص جمع | ihr seid | ihr habt |
سوم شخص جمع | sie sind | sie haben |
حالت دوم شخص محترمانه | Sie sind | Sie haben |
قاعده کلی گفته شده برای صرف افعال در زمان حال ساده، دارای چند استثنای کوچک هم است. این استثناها عبارتند از:
1 - اگر بن فعل (فعل بدون en-) به حرف d یا t ختم شود، در دوم شخص مفرد و جمع و سوم شخص، پیش از اضافه کردن t یا st به بن فعل یک e اضافه می کنیم. (در واقع به جای t و st به فعل et و est اضافه میکنیم). به مثال زیر توجه کنید:
2 - برای حالت بالا در صورتی که فعل قوی (بیقاعده) باشد و در طول صرفشدن یکی از حروف صدادار آن عوض شود دیگر قاعده بالا صادق نخواهد بود (e اضافه نخواهد شد). به مثال های زیر توجه کنید:
3 - اگر بن فعل (فعل بدون en-) به یکی از حروف s/ß/x/z ختم شود، در زمان صرف دوم شخص مفرد به جای اضافهکردن st به فعل تنها t اضافه میشود. به مثال زیر توجه کنید:
4 - اگر بن فعل به ie ختم شود، پیش از اضافه کردن صرف افعال e را انتهای بن فعل حذف میکنیم. به مثال زیر توجه کنید:
5 - اگر بن فعل به حروف eln یا ern ختم شود، برای ساختن بن فعل تنها n از آخر فعل حذف میشود و در پسوندهای صرف هم e حذف خواهد شد. همچنین برای افعالی که به eln ختم میشوند می توان در اول شخص مفرد e را (به صورت اختیاری) از بن فعل هم حذف کرد. به مثال های زیر توجه کنید: