فعل sein پرکاربردترین فعل در زبان آلمانی است. از این فعل هم به عنوان فعل اصلی و هم به عنوان فعل کمکی در جملات استفاده می‌شود. در این درس می‌خواهیم با کاربردهای این فعل و ساختار گرامری آن بیشتر آشنا شویم.

جدول زیر نحوه صرف فعل sein در زمان حال و گذشته را نشان می‌دهد:

1. به همراه صفات. به مثال زیر توجه کنید:

2. برای شناساندن چیزها، افراد و مفاهیم. به مثال زیر توجه کنید:

3. برای اشاره به سن، تاریخ و زمان. به مثال زیر توجه کنید:

در زبان آلمانی در برخی از زمان‌ها نیاز به استفاده از فعل کمکی در کنار فعل اصلی وجود دارد. در زمان های کامل (حال کامل، گذشته کامل و آینده کامل) بسته به نوع فعل ممکن است از یکی از افعال کمکی sein یا haben استفاده شود. به صورت کلی بیشتر افعال زبان آلمانی از فعل کمکی haben استفاده می‌کنند، در اینجا به افعالی که از فعل کمکی sein استفاده می کنند اشاره می کنیم:

1. به عنوان فعل کمکی برای افعال ناگذری که جابجایی را نشان می‌دهند. مثلا gehen (رفتن)، laufen (دویدن)، fahren (راندن)، fallen (افتادن)، fliegen (پرواز کردن)، kommen (آمدن)، reisen (سفر کردن) به مثل زیر توجه کنید:

2. به عنوان فعل کمکی برای افعال ناگذری که تغییر در شرایط را نشان می‌دهند. مثلا aufwachen (بیدار شدن)، einschlafen (خوابیدن)، gefrieren (یخ زدن)، tauen (ذوب شدن)، sterben (مردن) به مثال زیر توجه کنید:

3. با دسته محدودی از افعال دیگر (که در دو دسته قبل جای نمی‌گیرند) مثل bleiben (ماندن)، sein (بودن)، werden (تبدیل شدن)، gelingen (موفق شدن)، misslingen (شکست خوردن)، geschehen (اتفاق افتادن). به مثال زیر توجه کنید: