İşaret zamirleri
ضمایر اشاره برای اشاره به اشیا و افراد مورد استفاده قرار میگیرند. در این درس به معرفی این ضمایر در زبان ترکی استانبولی میپردازیم.
به کلماتی که بدون به کاربردن اسم اشیا، حیوانات، جا و مکان و گاهی انسانها، برای اشاره به آنها به کار میرود را ضمیرهای اشاره میگویند.
ضمیر اشاره مکان برای اشاره یک مکان با هدف مشخص کردن فاصله مخاطب یا گوینده با آن استفاده میشود. جدول زیر انواع ضمیر اشاره برای اشاره به جا و مکان را نشان میدهد:
کاربرد | معادل فارسی | ضمیر اشاره |
---|---|---|
اشاره به نزدیک | اینجا | Burası |
اشاره به دور | آنجا | Şurası |
اشاره به دورتر | آنجا | Orası |
şurası و orası هر دو معنی آنجا میدهند اما orası فاصلهی بیشتری را نشان میدهند.
تفاوت اصلی ضمیر bu و şu بر اساس معین بودن یا معین نبودن موضوع مورد اشاره است. ضمیر bu حالتی معین و ضمیر şu حالتی نامعین دارد. چیزی که با şu به آن اشاره میشود در اکثر مواقع برای گوینده نامعلوم و نامشخص است و تا آن زمان دربارهاش صحبت نشده یا اشاره نشده است.
همچنین şu در جملاتی که با احساس ترحم، بیتفاوتی، بیعلاقگی و یا تحقیر همراه باشد به کار میرود.
از ضمایر اشاره برای اشیا همانطور که از نامشان مشخص است برای اشاره به موجودات جاندار و اشیای غیر جاندار استفاده میشود. جدول زیر انواع اسم اشاره برای اشاره به اشیا، حیوانات و انسانها را نشان میدهد:
کاربرد | معادل فارسی | اسم اشاره برای اشیا، حیوانات و انسانها |
---|---|---|
اشاره به نزدیک | این | Bu |
اشاره به دور | آن | Şu |
اشاره به دورتر | آن، او | O |
O ضمیر سوم شخص غایب هم هست و ضمیر اشارهای است که برای انسان کاربرد دارد. معنی "او" میدهد و فاصلهی بیشتری را از şu نشان میدهد.
bunlar, şunlar, onlar حالت جمع اسمهای اشاره هستند که مشابه ضمایر اینها و آنها در فارسی هستند. توجه داشته باشید که این واژهها شکل جمع ضمایر bu، şu، o هستند. (دلیل اضافه شدن حرف n میانجی ختم شدن آنها به حرف صدادار است.)
ضمایر o و onlar هم اسم اشاره هستند هم ضمیرهای اول شخص مفرد و اول شخص جمع.