لهجه‌های زبان انگلیسی

English Language Dialects

اکثر زبان‌های دنیا لهجه‌های مختلفی دارند. در ایران لهجه‌های مردم جنوب با مردم شمال متفاوت است. در زبان انگلیسی هم لهجه‌های گوناگونی وجود دارد: مانند انگلیسی استرالیایی، کانادایی، نیوزیلندی، بریتانیایی، هندی و همچنین انگلیسی آمریکایی. هر کدام از این لهجه‌ها باز در قسمت‌های مختلف کشور دارای انواع متفاوتی است. مثلا انگلیسی بریتانیایی خود به لهجه‌های لندنی، آکسفوردی، یورکشایری و ... تقسیم‌بندی می‌شود. در میان تمام این گونه‌ها، انگلیسی بریتانیایی و انگلیسی آمریکایی جزء معتبرترین‌ها و پرکاربردترین‌ها محسوب می‌شوند. انگلیسی‌ها و آمریکایی‌ها به یک زبان صحبت می‌کنند، اما این زبان طی قرن‌ها و به‌خاطر فاصله جغرافیایی و ورود اقوام مختلف به آمریکا دستخوش تغییرات بسیاری شده‌است. این تفاوت تنها در لهجه نیست. تفاوت‌های گوناگون دیگری نیز میان انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی وجود دارد که این دو زبان ظاهراً شبیه به هم را از هم متفاوت می‌سازد.

لهجه استاندارد

هر کشوری یک لهجه استاندارد دارد که همه مردم می‌توانند به آن لهجه صحبت کنند و آن را متوجه بشوند. برای ایجاد یکپارچگی بین انگلیسی‌زبان‌ها در کشور انگلستان یک لهجه به‌عنوان استاندارد پذیرفته شده‌است که به آن received pronunciation (یا به اختصار RP) می‌گویند گاهی به این لهجه، «انگلیسی آکسفورد» یا «انگلیسی بی‌بی‌‌سی» نیز گفته می‌شود، زیرا در مدارس، دانشگاه‌ها و رسانه و اماکن رسمی به این لهجه صحبت می‌کنند. در کشور آمریکا هم لهجه استاندارد general American (یا به اختصار GA) نام دارد که لهجه‌ای است که در مدارس، دانشگاه‌ها، رسانه و اماکن رسمی از آن استفاده می‌شود.
در این دروس هرجا به لهجه بریتانیایی و آمریکایی اشاره شده‌است منظور لهجه استاندارد انگلستان یعنی (RP) و آمریکا یعنی (GA) است.

تفاوت‌های لهجه آمریکایی با لهجه بریتانیایی

تلفظ متفاوت

در انگلیسی بریتانیایی یک سری حروف صدادار وجود دارد که در لهجه آمریکایی وجود ندارد و مختص لهجه بریتانیایی است. مثلاٌ به چند واژه با لهجه‌های آمریکایی و بریتانیایی توجه کنید:

واژه	تلفظ بریتانیایی	تلفظ آمریکایی
Arm	/ɑːm/	/ɑːrm/
Hope	/həʊp/	/hoʊp/

صدای حرف "r" در انگلیسی بریتانیایی تلفظ نمی‌شود (یا خیلی نرم تلفظ می‌شود) برعکس لهجه آمریکایی که حرف "r" در واژه‌ها تلفظ می‌شود. به این مثال‌ها توجه کنید:

واژه	تلفظ بریتانیایی	تلفظ آمریکایی
Near	/nɪə/	/nɪər/
Bird	/bɜːd/	/bɜːrd/

واژگان متفاوت

از دیگر تفاوت‌های این دو لهجه استفاده از واژه‌های مختلف است. البته معانی این واژه‌ها برای همه انگلیسی‌زبان‌ها مشخص است و این تفاوت به این معنی نیست که مردم آمریکا و انگلستان حرف همدیگر را متوجه نمی‌شوند. به مثال‌های زیر توجه کنید:

واژه	انگلیسی بریتانیایی	انگلیسی آمریکایی
آپارتمان	flat	apartment
پاییز	autumn	fall
تعطیلات	holiday	vacation

املای متفاوت

املای واژه‌ها (spelling) در دو لهجه بریتانیایی و آمریکایی متفاوت است. در جدول زیر به برخی از این تفاوت‌ها اشاره می‌شود:

تفاوت املایی	انگلیسی بریتانیایی	انگلیسی آمریکایی
Our --» Or	colour	color
Re --» Er	centre	center
Ise --» Ize	organise	organize
S --» C	defence	defense

برخی واژه‌ها هم به‌طور کلی املای متفاوتی دارند، مثلاً:

Aeroplane (بریتانیایی)

هواپیما

Airplane (آمریکایی)

هواپیما

Mum (بریتانیایی)

مامان

Mom (آمریکایی)

مامان

دستور زبان متفاوت

دستور زبان انگلیسی آمریکایی و بریتانیایی اندکی با هم تفاوت دارد. یکی از تفاوت‌ها در مطابقت اسم جمع با فعل است. در انگلیسی آمریکایی همیشه اسم جمع مثلاً band, government, team و ... با فعل مفرد می‌آید اما در انگلیسی بریتانیایی هم می‌تواند با فعل مفرد و هم با فعل جمع بیاید:

The team are playing tonight. (بریتانیایی)

The team is playing tonight. (بریتانیایی)

The band is good tonight. (آمریکایی)

تفاوت دیگر در استفاده از افعال کمکی است. برای مثال فعل کمکی Shall در لهجه بریتانیایی به‌عنوان فعل کمکی زبان آینده استفاده می‌شود، اما این واژه چنین کاربردی در آمریکایی ندارد (مگر در مواقع بسیار رسمی). آمریکایی‌ها از will استفاده می‌کنند:

I shall go home now. (بریتانیایی)

I will go home now. (آمریکایی)

در حالت سوالی هم بریتانیایی‌ها از فعل کمکی shall استفاده می‌کنند، اما آمریکایی‌ها از should استفاده می‌کنند:

Shall we go now? (بریتانیایی)

Should we go now? (آمریکایی)

وقتی آمریکایی‌ها می‌خواهند از فعل need و have استفاده کنند، فعل کمکی do را می‌آورند. اما need و have در بریتانیایی خود یک فعل کمکی در نظر گرفته می‌شود:

You do not need to come to work today. (آمریکایی)

You needn’t come to work today. (بریتانیایی)

Do you have ice cream? (آمریکایی)

Have you got ice cream? (بریتانیایی)

تفاوت دیگر در شکل گذشته افعال است، برای مثال در لهجه آمریکایی برای شکل گذشته برخی افعال از d یا ed استفاده می‌شود اما در لهجه بریتانیایی هم از این دو و هم t استفاده می‌کنند. مثلاً:
گذشته فعل learn در آمریکایی learned است. اما در بریتانیایی هم learned و هم learnt گفته می‌شود. همین موضوع برای افعال dreamed, dreamt, burned, burnt, leaned, leant نیز صدق می‌کند. آمریکایی‌ها شکل سوم فعل got را gotten می‌دانند اما بریتانیایی‌ها از got استفاده می‌کنند، یا اینکه شکل گذشته فعل fit در بریتانیایی fitted اما در آمریکایی fit است.

I have never got caught. (بریتانیایی)

I have never gotten caught. (آمریکایی)

تفاوت در کاربرد حرف اضافه

برخی از واژه‌ها در انگلیسی بریتانیایی با یک حرف اضافه و در انگلیسی آمریکایی با یک حرف اضافه دیگر به‌کار می‌روند:

بریتانیایی	آمریکایی
At the weekend	On the weekend
In a team	On a team

لهجه های زبان انگلیسی