آینده در گذشته (future in the past) در زبان انگلیسی برای بیان عملی استفاده می‌شود که در گذشته فکر می‌کردیم در آینده اتفاق خواهد افتاد (اتفاق افتادن یا نیفتادن آن اهمیتی ندارد). آینده در گذشته با دو ساختار would و was/were going to درست می‌شود.

اگر در زمان گذشته برای انجام عملی در آینده برنامه ریزی کرده بودیم و الان داریم درباره آن برنامه و کار صحبت می‌کنیم آینده در گذشته با going to به کار می‌بریم. در فارسی از "قرار بود" برای ترجمه این جملات استفاده می‌کنیم. به مثال‌های زیر توجه کنید:

از آینده با فعل would برای بیان قول یا تعهد یا کارهای داوطلبانه استفاده می‌شود. دقت داشته باشید که بعد از would فعل به صورت ساده می‌آید. به مثال‌های زیر توجه کنید:

ساختار این زمان با would/should به علاوه be و شکل ing فعل اصلی ساخته می‌شود. برای بیان عملی ادامه‌دار و پروسه‌ای که در زمان گذشته قصد انجام شدنش را داشتیم و الان می‌خواهیم راجع به آن صحبت کنیم، از آینده در گذشته استمراری استفاده می‌کنیم. برای پیش بینی کردن درباره واقعه‌ای که در گذشته امکان رخ دادن داشت نیز زمان آینده در گذشته به کار می‌بریم. به مثال‌های زیر توجه کنید: