پرچم آمریکا از 13 خط سفید و قرمز به صورت افقی (نماد مستعمرات سیزده‌گانه آمریکا قبل از انقلاب آمریکا) و مستطیلی آبی‌رنگ در گوشه بالای پرچم که درونش 50 ستاره سفید (نماد ایالات آمریکا) تشکیل شده است. رنگ‌های سفید، قرمز و آبی و عقاب سرسفید (bald eagle) نمادهای ملی آمریکا محسوب می‎شوند.

پادشاه اسپانیا به یک دریانورد ایتالیایی به نام کریستف کلمب در سال 1492 دستور داد که راهی به سوی هندوستان پیدا کند. کلمب اتفاقی پا به سرزمین آمریکا می‌گذارد و آنجا را کشف می‌کند. در قرن هفدهم مهاجرت‌های اروپایی‌ها به تدریج به قاره جدید آغاز شد. اولین بار اسم «آمریکا» در نقشه یک کشیش آلمانی به نام مارتین ولدزموئلر دیده شد که گفته می‌شود از نام دریانوردی به نام آمریگو وسپوچی گرفته شده است که در سفرهای اکتشافی خود از قاره جدید بازدید کرده بود.
کشورهایی که از اروپا به قاره جدید آمدند اسپانیا، بریتانیا، هلند، فرانسه، پرتغال، سوئد و روسیه بودند. اسپانیایی‎ها بیشتر در منطقه فلوریدای امروزی ساکن شدند، بریتانیایی‎ها در منطقه ویرجینیا و شهر جیمز تاون سکونت کردند، فرانسوی‌ها بیشتر در جنوب ایالت لوئیزیانا و اطراف رودخانه می‎سی‎سی‎پی اقامت کردند، هلندی‌ها هم نیوآمستردام را ساختند که امروزه به آن منطقه نیویورک می‌گویند.

از بین تمامی کشورهایی که وارد قاره آمریکا شدند، بریتانیا بود که توانست در ایالت ویرجینیا و ماساچوست مستعمره تشکیل دهد و قدرت اقتصادی، قانونی، سیاسی و فرهنگی منطقه را به دست بگیرد. ایالت ویرجینیا به دلیل شرایط طبیعی بسیار خوب و خاک غنی از لحاظ کشاورزی بسیار قدرتمند شد و صنعت کاشت پنبه و تنباکو از آنجا آغاز شد. بریتانیا برای این منظور از قاره آفریقا افرادی را به عنوان برده وارد کرد و برده‌داری را بخشی از اقتصاد جا زد که بعدها موجب مسائل و مشکلات زیادی در کشور شد.
مستعمره‌های بریتانیایی از جنوب آمریکا شروع و تا مناطق شمالی که امروزه کانادا است، گسترده شده بود. به این مناطق و ایالت‌ها مستعمرات سیزده‌گانه (Thirteen Colonies) می‌گویند. این مستعمرات که به خاطر سلطه ناعادلانه و مالیات گزاف بریتانیا به ستوه آمده بودند، در سال 1776 دست به انقلاب زدند.

بریتانیایی‎ها به خاطر داشتن برده و کارگر رایگان اقتصاد را به دست گرفته بودند و مالیات را افزایش داده بودند تا خرج کشورگشایی و جنگ‌ها را دربیاورند. این اقدامات تاجرها و مستعمره‎نشین‌ها را ناراضی و آنها را وادار به شورش کرده بود. در این شورش و انقلاب، دولت‌های اسپانیا و فرانسه که رقیب بریتانیا محسوب می‌شدند به انقلابی‎ها کمک مالی و نظامی کردند.
به این صورت جنگ‌های انقلاب آمریکا از 1775 با «نبرد لگزینگتون» به فرماندهی جرج واشنگتن آغاز شد. در سال 1781 آمریکایی‌ها در «نبرد یورکتوان» پیروز می‎شوند و در سال 1783 قرارداد صلح با بریتانیا بسته می‌شود. سیزده مستعمره آمریکا در چهارم ژوئیه سال 1776 با صدور اعلامیه استقلال آمریکا رسما آمریکا را کشوری مستقل نامیدند.
رهبران سیاسی این جنبش استقلال که در آمریکا به آنها پدران بنیانگذار (founding fathers) گفته می‌شود نقش اساسی در به امضا رساندن اعلامیه استقلال داشتند و پس از پیروزی برای تدوین و تاسیس قانون اساسی (Constitution) آمریکا تلاش کردند و اولین دولت آمریکا را به وجود آوردند. برخی از مهم‌ترین این رهبران جرج واشنگتن، توماس جفرسون، جان آدامز، بنجامین فرانکلین و جیمز مدیسون بودند.
قانون اساسی آمریکا یکی از قدیمی‌ترین قانون‌های اساسی دنیاست و تا به حال تغییر نکرده و تنها اصلاحیه‌هایی به آن اضافه شده است. به همین خاطر این قانون اساسی، یک میراث ملی برای آمریکا شناخته می‌شود.

برده‌داری در آمریکا که از زمان استعمار بریتانیا آغاز شده بود تا قرن نوزده عملی قانونی محسوب می‌شد. حتی بعد از اعلامیه استقلال آمریکا هم در ایالت های جنوبی برده‌داری همچنان ادامه داشت. به تدریج در ایالت‌های شمالی جنبش‌های ضد برده‌داری به وجود آمدند، ولی در ایالت‌های جنوبی به دلیل کشت پنبه، کشاورزی و نیاز شدید به برده، برده‌داری همچنان رواج داشت. این موضوع باعث تقسیم شدن آمریکا به ایالت‌های برده‌دار و ایالت‌های آزاد شد.
همین امر باعث شروع جنگ داخلی در سال 1861 در آمریکا شد. در این جنگ آبراهام لینکلن که با شعار آزادسازی برده‌ها در انتخابات 1860 پیروز شده بود، رهبری ایالات شمالی را بر عهده گرفت. از آن طرف هم ایالت‌های جنوبی به رهبری جفرسون دیویس از اتحادیه خارج شدند و کنفدراسیون کشورهای آمریکایی (CSA) را تشکیل دادند و خواستار جدایی بودند. این جدایی‌طلبی آغاز جنگ بود. بسیاری از برده‌ها یا فرار کردند و یا توسط نیروهای اتحادیه آزاد شدند. در نهایت جنگ در 1865 با پیروزی دولت مرکزی و ممنوعیت برده‌داری به پایان رسید.

جنگ جهانی اول در سال 1914 شروع شد. در این زمان رئیس جمهور آمریکا وودرو ویلسون اعلام بی‌طرفی کرد، اما آلمان‌ها را تهدید کرد که اگر علیه آمریکا زیردریایی بفرستد، وارد جنگ خواهد شد. در سال 1917، پس از مداخله آلمان‌ها پای آمریکا به جنگ باز شد. در سال 1918 آمریکا و متفقین پیروز شدند.

جنگ جهانی دوم در سال 1939 آغاز شود. در این دوران نیز همانند جنگ جهانی اول، آمریکا در ابتدا بی‌طرف بود. اما با حمله ناگهانی ژاپن در سال 1941 به پرل هاربر (Pearl harbor) در هاوایی، آمریکا در گروه متفقین علیه رایش سوم وارد جنگ می‌شود. این حمله ژاپن به آمریکا که باعث کشته شدن تعداد زیادی از سربازان آمریکایی شد، بهانه اصلی آمریکا برای حمله اتمی به هیروشیما و ناکازاکی در پایان جنگ جهانی دوم بود. با پایان جنگ جهانی دوم در سال 1945 آمریکا که کمترین خسارت مالی را دیده بود به عنوان قدرت برتر جهانی شناخته شد.

با حمله اتمی آمریکا به ژاپن در پایان جنگ جهانی دوم، آمریکا تنها کشوری شد که توانایی مقابله و به چالش کشیدن نظام کمونیستی اتحادیه جماهیر شوروی را داشت. این موضوع منجر به وقایعی می‌شود که به جنگ سرد (cold war) معروف است. آمریکا به منظور مبارزه با کمونیسم و رقابت با تنها رقیب ابرقدرت خود دست به مبارزات نظامی در کشورهای کمونیستی مانند ویتنام و کره زد.
رقابت آمریکا با روسیه تنها به درگیری نظامی ختم نشد و به رقابت‌های فضایی کشیده شد. در سال 1957 روسیه اولین ماهواره را با نام «اسپوتنیک» به فضا فرستاد. روسیه همچنین با فرستادن وستوک-1 و یوری گاگارین به فضا در رقابت پیشی گرفت. اما ناسا در آمریکا با فرستادن آپولو-11 و قدم گذاشتن اولین انسان روی کره ماه به این رقابت پاسخ داد و مبارزه را به نفع خود تمام کرد.
در سال 1960 و جریان جنگ سرد در آمریکا جنبش حقوق مدنی (civil rights movement) به راه افتاد که خواستار عدالت در برابر قانون بود. در آن دوران تبعیض نژادی علیه رنگین‎پوستان و تبعیض‌های جنسی علیه زنان در آمریکا بیداد می‌کرد. رهبری این جنبش را مارتین لوتر کینگ بر عهده داشت. این جنبش در سال 1968 با تصویب قانون مدنی به نتیجه دلخواه خود رسید.
از دیگر جنبش‌ها، جنبش فمینیستی یا موج دوم جنبش آزادی زنان بود که در سال 1960 در آمریکا به راه افتاد. در این جنبش زنان خواستار اصلاحات قوانین مربوط به حقوق، جنسیت، خانواده، محل کار و حقوق مربوط به بارداری بودند.

یکی از مهم‌ترین وقایع تاریخ آمریکا در عصر معاصر، حملات یازده سپتامبر سال 2001 است که به حملات تروریستی گروه القاعده علیه آمریکا گفته می‌شود. بعد از حمله ژاپن به پرل هاربر، حملات یازده سپتامبر از مهمترین حملات تروریستی علیه آمریکا محسوب می‌شود. در روز یازده سپتامبر چهار هواپیما توسط القاعده ربوده می‌شود که دو تا از این هواپیماها به برج‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانی برخورد می‌کنند و باعث کشته شدن تعداد زیادی از افراد می‎شوند.
واکنش آمریکا به این حملات اعلام جنگ علیه تروریسم بود که با جنگ با افغانستان آغاز شد. گروه تروریستی طالبان که در افغانستان ساکن بودند از القاعده حمایت می‌کردند. آمریکا به منظور برکناری این گروه به افغانستان حمله کرد.
از دیگر عملیات‌های نظامی آمریکا در قرن اخیر حمله به عراق بود که در سال 2003 آغاز شد. آمریکا و بریتانیا علیه عراق ائتلافی از 32 کشور تشکیل دادند که با فرستادن نیروهای نظامی به عراق آغازگر جنگ بودند. جرج بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا، برای این حرکت نظامی آمریکا دو توجیه داشت: یکی در ارتباط بودن صدام حسین، رهبر وقت عراق، با القاعده و دیگری نابود کردن سلاح‌های کشتار جمعی عراق بنا بر قطعنامه 1919 بود.