کانادا در سیاست‌های تجاری و تولیدی شبیه به آمریکا عمل می‌کند و سعی می‌کند معیار رفاه شهروندانش را بالا نگه دارد. از جنگ جهانی دوم به بعد، با رشد عظیم کارخانه‌های تولیدی، معدن و بخش‌های خدماتی توانست اقتصاد خود را از اقتصاد روستایی به اقتصاد درجه یک شهری مبدل سازد. کانادا منابع سرشاری از نفت و گاز طبیعی دارد و بخش اعظمی از درآمد خود را از طریق استخراج نفت خام از استان‌های غربی، به خصوص آلبرتا به دست می‌آورد. کانادا بعد از ونزوئلا و عربستان صعودی بیشترین منابع نفت خام را دارد و در دنیا ششمین تولیدکننده نفت به شمار می‌رود. کانادا بیشترین داد و ستد تجاری و اقتصادی را با آمریکا دارد که این موضوع کمک زیادی به رونق اقتصادی این کشور می‌کند. کانادا از تامین‌کننده‌های اصلی نفت، گاز طبیعی، الکتریسیته و اورانیوم آمریکا است.
به خاطر داشتن منابع طبیعی، نیروی کار حرفه‌ای و بازار سهام موفق، این کشور از 1993 تا 2007 رشد بسیار زیادی در زمینه اقتصادی کسب کرد. در سال 2007 بحران اقتصادی جهانی، اقتصاد کانادا را نیز تحت‌الشعاع قرار داد و کشور را دچار رکود کرد. از سال 2014 که قیمت نفت کاهش یافته کانادا رشد اقتصادی متوسط ولی قابل قبولی داشته است.

کانادا بر اساس قانون اساسی 1867 (Constitution Act, 1867) دارای حکومت دموکراسی پارلمانی است که این پارلمان از سه جزء تشکیل شده است: ملکه، مجلس سنا و مجلس عوام. این دولت فدرال دموکراتیک کانادا دولت علیاحضرت نیز نامیده می‌شود. الیزابت دوم، ملکه انگلستان، رئیس دولت فدرال کانادا است و تصمیم‌گیری‌های مرتبط با روابط خارجی و امور دفاعی این کشور را وی انجام می‌دهد. نماینده ملکه در کانادا فرماندار کل (Governor General) است که نقشی بسیار تشریفاتی دارد. قانون‌گذاری در این کشور مشترکا توسط دولت فدرال، ده دولت استانی و سه دولت قلمروی (territorial governments) انجام می‌گیرد. نخست وزیر بیشترین قدرت سیاسی را در این کشور داراست.

سیستم دو مجلسی (bicameral) کانادا شامل سه بخش است: ملکه، مجلس سنا و مجلس عوام. اعضای مجلس سنا 105 نفر هستند که توسط نخست وزیر انتخاب و توسط فرماندار کل منصوب می‌شوند. این اعضا می‌توانند تا 75 سالگی عضو مجلس سنا باقی بمانند. هر یک از این اعضا مسئول منطقه‌ای خاص خواهند بود. اعضای مجلس عوام 338 نفر هستند که در دوره‌هایی 4 ساله مستقیما توسط مردم انتخاب می‌شوند. انتخابات اعضای مجلس عوام در استان‌ها و بخش‌های کانادا انجام می‌شود. زمان انتخابات به پیشنهاد نخست وزیر توسط فرماندار اعلام می‌شود. دوره‌های انتخاباتی معمولا 4 یا 5 ساله برگزار می‌شود.

نخست وزیر به عنوان رئیس دولت شناخته می‌شود. او فردی است که اعتماد اکثریت اعضای مجلس عوام را کسب کرده باشد. به طور رسمی فرماندار کل که نماینده ملکه نیز هست نخست وزیر و اعضای کابینه‌اش را منصوب می‌کند اما در عمل نخست وزیر اعضای کابینه‌اش را برمی‌گزیند و فرماندار کل معمولا به نظرات او احترام می‌گذارد. اعضای کابینه معمولا سی نفر و هم‌حزب با نخست وزیر هستند. در اعضای کابینه همیشه چند نفر به انتخاب ملکه هستند که به آنها شورای خبرگان ملکه کانادا گفته می‌شود. همه اعضای دولت به نام ملکه سوگند یاد می‌کنند که به کانادا خدمت کنند. نخست وزیر در کانادا بیش‌ترین قدرت سیاسی را در دست دارد. دولت کنونی کانادا از حزب لیبرال روی کار آمده است و نخست وزیر این کشور، رهبر حزب لیبرال جاستین ترودو (Justin Trudeau) است.
علاوه بر دولت مرکزی هر استان دارای دولت استانی (Provincial Government) است که اختیاراتی مربوط به آموزش، بهداشت و رفاه مردم را در دست دارند. در هر استان، دولت‌های شهری (شهرداری‌ها) (Municipalities) نیز هستند که اداره و مدیریت بخش‌های استان‌ها به دست آنان است.

در کانادا تنها یک انتخابات مردمی برگزار می‌شود و آن انتخابات اعضای پارلمان است. قبل از برگزاری انتخابات، رهبر هر حزب، با رای‌گیری دو مرحله‌ای توسط اعضای همان حزب انتخاب می‌شوند. معمولا رهبر احزاب به عنوان نامزد عضویت در پارلمان در انتخابات شرکت می‌کند. حزبی که بتواند بیش‌ترین کرسی در مجلس عوام را داشته باشد دولت را تشکیل می‌دهد (دولت اکثریت) و رهبر آن حزب، نخست وزیر می‌شود.

کانادا 5 حزب اصلی دارد: