ویزای ترانزیت فرودگاه (Airport Transit Visa) که به ویزای نوع A شناخته می‌شود نوعی ویزای ترانزیت فرودگاهی است و به فرد این اجازه را می‌دهد که در فرودگاهی در محدوده شنگن پرواز خود را به کشوری خارج از محدوده شنگن عوض کند. این ویزا تنها برای استفاده در فرودگاه‌های محدوده شنگن مورد استفاده است. با این ویزا حق ورود به داخل کشور آلمان داده نمی‌شود.

ویزای نوع B ویزای عبور (Transit Visa) است و برای مسافرانی صادر می‌شود که قصد دارند از طریق زمینی یا دریایی در کشورهای منطقه شنگن سفر کنند. افراد دارای این نوع ویزا حق توقف غیرضروری در خاک کشوری از منطقه شنگن را ندارند و تنها باید از آن عبور کنند.

اگر هدف شما از سفر تفریح و گردشگری، بازدید از اقوام و آشنایان، رفتن به مدرسه تابستانی یا کنفرانس‌ها و نمایشگاه‌های کاری و تجاری است ویزای گردشگری (نوع C) به شما تعلق می‌گیرد. این نوع ویزا رایج‌ترین ویزاهایی است که صادر می‌شود و حداکثر تا 90 روز مهلت دارند.

ویزای نوع C به صورت کلی به سه دسته تقسیم می‎شود: ویزای یکبار ورود (single-entry) که فقط برای یک‌ بار ورود به یکی از کشورهای عضو پیمان شنگن اعتبار دارد و به‌ محض ترک کشوری که به آن وارد شدید اعتبار ویزای شما منقضی می‌شود؛ ویزای دوبار ورود (double-entry) که ویزای دو بار ورود که شرایطی مشابه با ویزای یک‌بار ورود دارد با این تفاوت که شما دو بار اجازه دارید در محدوده زمانی مشخصی به کشوری در ناحیه شنگن وارد شوید و ویزای چندبار ورود (multiple-entry) که محدودیت کشور ندارد و تنها محدودیت این ویزا محدودیت زمانی آن است که اعتبار آن ۹۰ روز است.

ویزای نوع D ویزای بلندمدت است و معمولا برای مدیران تجاری، صاحبین کسب و کار، ورزشکاران، هنرمندان و ... که مجبور هستند بارها به محدوده شنگن وارد و به آن سفر کنند صادر می‌شود. این ویزا نیز همانند ویزای نوع C به سه دسته تقسیم می‌شود (به بخش انواع ویزای نوع C مراجعه کنید). مهلت این ویزاها معمولا حداکثر 90 روز است اما برخی یکساله نیز هستند.

دانش‌آموزان یا دانشجویانی که در یکی از دانشگاه‌های آلمان پذیرش گرفته اند یا منتظر اعلام پذیرش خود هستند، برای شرکت در آزمون‌های خاصی می‌خواهند به آلمان سفر کنند، برای تحصیل در مقطع دکترا پذیرش گرفته اند یا می‌خواهند در پروژه تحقیقاتی خاصی شرکت کنند باید برای گرفتن ویزای تحصیلی آلمان اقدام کنند. مدت زمان این ویزا سه ماهه است اما بعد از ورود می‌توان برای دریافت مجوز اقامت اقدام کرد. ویزای تحصیلی به سه دسته تقسیم می‌شود:
ویزای آموزش زبان آلمانی (Language Course Visa)، ویزای دانش‌آموزی (Student Applicant Visa) که برای دانش‌آموزانی است که هنوز پذیرش نشده اند یا اینکه به دنبال دانشگاهی برای ثبت نام می‌گردند، ویزای دانشجویی (Student Visa) برای دانشجویانی است که از دانشگاه‌های آلمان پذیرش گرفته اند.

افرادی که به منظور پیدا کردن کار به آلمان سفر می‌کنند، باید برای گرفتن این نوع ویزا اقدام کنند. این نوع ویزا اجازه اقامت بلند مدت می‌دهد و فرد اجازه دارد تا 6 ماه در آلمان به دنبال کار بگردد. اگر تا پایان شش ماه کار پیدا کند، به او ویزای کار یا مجوز کار داده می‌شود. دقت کنید که این ویزا در طی شش ماه اول اجازه کار کردن به افراد را نمی‌دهد.

ساکنین برخی کشورها برای سفرهای تجاری به آلمان باید ویزای تجاری داشته باشند. مهلت این ویزا حداکثر 90 روز است. این ویزا برای مدیران تجاری، کارمندان رسمی، صاحبین کسب و کار و کارگران و تجار خویش‌فرما است.

مردم کشورهایی به غیر از آمریکا، استرالیا، کانادا، ژاپن، نیوزلند، سوئیس و کره برای دریافت مجوز اقامت و مجوز کار در آلمان نیاز به داشتن ویزای کار دارند. بعد از تایید شدن پیشنهاد کاری و شروع به اشتغال، افراد می‎توانند برای دریافت مجوز اقامت اقدام کنند. ویزای کاری انواع مختلفی دارد، مثلا استخدام عمومی (general employment)، متخصصین (specialist professional) و خویش‌فرماها (self-employed).

این ویزا مختص دانشمندان و اساتیدی است که به عنوان مهمان یا بازدیدکننده قصد دارند به آلمان سفر کنند. این افراد باید از سازمانی در آلمان دعوتنامه داشته باشند.

این ویزا برای افرادی است که قصد دارند در دوره‌های آموزشی یا کارورزی در موسسات و مراکز آموزشی (غیر از دانشگاه‌ها) شرکت کنند.

این ویزا برای افرادی است که به هدف استفاده از تسهیلات و خدمات پزشکی و درمانی به آلمان سفر می‌کنند.

افرادی که بخواهند یا به عنوان شرکت‌کننده یا بازدیدکننده در یکی از نمایشگاه‌ها و جشنواره‌های تجاری شرکت کنند باید برای گرفتن این نوع ویزا اقدام کنند.