Economy & Politics
اتریش با داشتن بازار اقتصادی پیشرفته، نیروی کار ماهر و سطح رفاه بالا هم رده با کشورهای موفق اتحادیه اروپا مانند آلمان است. اقتصاد این کشور از سه بخش تشکیل شده است: بخش خدمات که بزرگترین است، بخش صنعتی و بخش کوچک ولی پیشرفته کشاورزی. رشد اقتصادی در سالهای اخیر نسبتا کم بوده (1% در سال 2015) اما در سال 2017 رشد اقتصادی 2.3% شد. اتریش چهاردهمین کشور ثروتمند جهان است. نرخ بیکاری 5.4% اتریش، اگرچه نسبت به معیارهای اروپایی پایین است، اما از جنگ جهانی دوم به بعد در بالاترین رقم خود بوده است. از دلایل این موضوع افزایش تعداد پناهندگان و مهاجران و ورودشان به بازارهای کار است. دلیل دیگر این موضوع خروجی زیاد دانشآموزان و دانشجویان از مدارس فنی و حرفهای است.
در سال 1999، اتریش واحد پول یورو را به عنوان جایگزین برای شیلینگ انتخاب میکند. تا سه سال بعد، در کشورهای آلمان، فرانسه، بلژیک، اسپانیا، پرتغال، یونان، ایتالیا، ایرلند، لوکزامبورگ، هلند و فنلاند نیز واحد یورو رواج مییابد. به این صورت منطقه یورو با نوزده کشور تشکیل میشود.
تقویم میلادی | سال مالی |
434.1 میلیارد دلار (2017) | تولید ناخالص داخلی |
2.3% (2017) | رشد تولید ناخالص داخلی |
49,200 یورو (2017) | سرانه تولید ناخالص |
کشاورزی: 1.7% صنعت: 32.3% خدمات: 65.8% | تولید ناخالص داخلی هر بخش |
2.6% (2017) | تورم |
6.2% (3201) | جمعیت زیر خط فقر |
0.272 (2016) | شاخص جینی |
3.997 میلیون (2017) | نیروی کار |
5.4% (2017) | نرخ بیکاری |
3.997 یورو، ماهانه (2006) | میانگین حقوق ناخالص |
بیست و دومین کشور در دنیا (2018) | رتبه اتریش در شاخص آسانی و انجام کسب و کار |
141.9$ میلیارد (2016) | صادرات |
138.6$ میلیارد (2016) | واردات |
689.1$ میلیارد (2017) | قرض ناخالص خارجی |
85.8% از GDP (2012) | بدهیهای عمومی |
اتریش بعد از اتمام جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ تاکنون یک جمهوری فدرال است و بر پايه اصول دموکراتیک و تفكيك قوا بنا شده است. صدراعظم و رئیسجمهور این کشور توسط مردم انتخاب میشود. رئیس جمهور فدرال بالاترین نماینده دولت است. مجلس از دو بخش شوراي ملي و شوراي فدرال تشكيل شده است. اين دو بخش وظيفه قانونگذاري را بر عهده دارند . صدر اعظم رياست دولت ايالتي را برعهده دارد.
اتریش کشوری با جمهوری پارلمانی فدرال است. رئیس کشور، رئیس جمهور است. اگرچه براساس قانون اساسی، رئیس جمهور دارای قدرت زیادی است اما در عمل رئیس جمهور اتریش شخصیتی تشریفاتی دارد و بیشتر طبق نظر صدراعظم و کابینهاش عمل میکند. رئیس جمهور در دورههای شش ساله توسط رای مستقیم مردم انتخاب میشود. رئیس دولت، صدراعظم (Chancellor) است. او عملا قدرت سیاسی اول کشور محسوب میشود. اعضای کابینه به پیشنهاد صدراعظم توسط رئیس جمهور منصوب میشوند.
پارلمان اتریش از دو مجلس تشکیل شده است: شورای فدرال (Bundesrat) و شورای ملی (Nationalrat).
شورای فدرال اتریش دارای 62 عضو است. اعضای این شورا نماینده و حافظ منافع ایالتهای اتریش هستند. به نسبت جمعیت، هر استان میتواند بین 3 تا 12 نماینده داشته باشد. گرچه این شورا نسبت به شورای ملی اتریش، قدرت کمتری دارد اما مجلس علیای (Uberhaus) کشور محسوب و به نمایندگان آن سناتور گفته میشود. وظیفه اصلی این نمایندگان، تایید یا عدم تایید مصوبات شورای ملی است؛ گرچه شورای ملی این قدرت را دارد که عدم تایید مصوبات خود توسط شورای فدرال را قبول نکند. اعضای این شورا در دورههای 5 یا 6 ساله بر حسب انتخابات نمایندگی تناسبی (هر حزب به نسبت تعداد آرایی که کسب میکند صاحب کرسی میشود) انتخاب میشوند.
قدرت اصلی قانونگذاری در اصل بر عهده اعضای شورای ملی است اما به طور کلی به آن مجلس سفلا (Unterhaus) گفته میشود. این مجلس 183 نماینده دارد که از بین هفت حزب اصلی کشور انتخاب میشوند. این اعضا در دورههایی 5 ساله توسط رای مستقیم مردم انتخاب میشوند. هر کدام از احزاب که بتوانند بیش از 50% کرسیهای مجلس را به دست بیاورند میتوانند تشکیل دولت دهند. رهبر حزبی که بیشترین آرا را دارد، رئیس شورای ملی و صدراعظم اتریش میشود.