به اسم‌هایی گفته می‌شود که مخصوص یک شخص یا یک مکان و یا یک شیء خاص باشد. مانند: فاطمة، امين، محمد، عمان، ...
درواقع اسم‌های افراد چه مذکر و چه مؤنث، اسامی شهرها، کشورها، قاره‌ها، رودها، دریاها، کوه‌ها و ... اسامی علم می‌باشند.

تمامی ضمایر چه ضمایر متصل، چه منفصل، رفعی و نصبی و جری، همه معرفه هستند.

تمامی اسامی اشاره معرفه هستند.

تمامی اسامی موصول معرفه می‌باشند.

هرگاه به اول اسم نکره‌ای ال اضافه کنیم، آن اسم به معرفه تبدیل می‌شود که به آن معرفه به ال می‌گویند و هیچ‌گاه تنوین نمی‌گیرد.

هرگاه اسم نکره‌ای به یکی از اسم‌های معرفه اضافه شود، آن اسم نکره به معرفه تبدیل می‌شود که به آن معرفه به اضافه می‌گویند.

هر اسم مضافی معرفه نیست، مگر زمانی که به معرفه اضافه شود که در آن صورت معرفه به اضافه است.

اگر مضاف جمع مذکر سالم و یا اسم مثنی باشد، به هنگام اضافه نون از آخر آن حذف می‌شود.

هر گاه اسم نکره‌ای منادا واقع شود، اگر نداکننده منظورش یک شخص معین و مشخص‌شده‌ای باشد، آن اسم نکره، معرفه می‌شود. اصطلاحاً بدان معرفه به ندا گویند.