ویزای ترانزیت فرودگاه (Airport Transit Visa) که به ویزای نوع A شناخته می‌شود نوعی ویزای ترانزیت فرودگاهی است و به فرد این اجازه را می‌دهد که در فرودگاهی در محدوده شنگن پرواز خود را به کشوری خارج از محدوده شنگن عوض کند. این ویزا تنها برای استفاده در فرودگاه‌های محدوده شنگن مورد استفاده است. با این ویزا حق ورود به داخل کشور سوئیس داده نمی‌شود.

ویزای نوع B ویزای عبور (Transit Visa) است و برای مسافرانی صادر می‌شود که قصد دارند از طریق زمینی یا دریایی در کشورهای منطقه شنگن سفر کنند. افراد دارای این نوع ویزا حق توقف غیرضروری در خاک کشوری از منطقه شنگن را ندارند و تنها باید از آن عبور کنند.

اگر هدف شما از سفر تفریح و گردشگری، بازدید از اقوام و آشنایان، رفتن به مدرسه تابستانی یا کنفرانس‌ها و نمایشگاه‌های کاری و تجاری است ویزای گردشگری (نوع C) به شما تعلق می‌گیرد. این نوع ویزا رایج‌ترین ویزاهایی است که صادر می‌شود و حداکثر تا 90 روز مهلت دارند.

ویزای نوع C به صورت کلی به سه دسته تقسیم می‎شود: ویزای یکبار ورود (single-entry) که فقط برای یک‌ بار ورود به یکی از کشورهای عضو پیمان شنگن اعتبار دارد و به‌ محض ترک کشوری که به آن وارد شدید اعتبار ویزای شما منقضی می‌شود؛ ویزای دوبار ورود (double-entry) که ویزای دو بار ورود که شرایطی مشابه با ویزای یک‌بار ورود دارد با این تفاوت که شما دو بار اجازه دارید در محدوده زمانی مشخصی به کشوری در ناحیه شنگن وارد شوید و ویزای چندبار ورود (multiple-entry) که محدودیت کشور ندارد و تنها محدودیت این ویزا محدودیت زمانی آن است که اعتبار آن ۹۰ روز است.

ویزای نوع D ویزای بلندمدت است و معمولا برای مدیران تجاری، صاحبین کسب و کار، ورزشکاران، هنرمندان و ... که مجبور هستند بارها به حدوده شنگن وارد و به آن سفر کنند صادر می‌شود. این ویزا نیز همانند ویزای نوع C به سه دسته تقسیم می‌شود (به بخش انواع ویزای نوع C مراجعه کنید) و اغلب به صورت چندبار ورود (multiple entry) هستند. مهلت این ویزاها معمولا حداکثر 90 روز است اما برخی یکساله نیز هستند. اگر فرد بخواهد بیشتر از ۹۰ روز در محدوده شنگن بماند، باید درخواست مجوز اقامت بکند و از طریق سفارت پیگیر مراحل اقامت خود باشد، درضمن اگر از ۹۰ روز اقامت خود در محدوده شنگن استفاده کنید، باید حتما ۳ ماه خارج از شنگن بمانید تا بتوانید مجددا ویزای شنگن دریافت کنید.

ویزای تجاری سوئیس در واقع نوعی ویزای سرمایه‌گذاری و کارآفرینی است. در این روش، فردی که قصد مهاجرت دارد ابتدا یک شرکت ثبت نموده یا در ثبت یک شرکت جدید سرمایه‎گذاری می‌کند. دولت سوئیس شرایطی برای این سرمایه‌گذاری در نظر می‌گیرد که یکی از آنها وارد شدن پول فرد در اقتصاد سوئیس و ایجاد کار برای حداقل ده نفر سوئیسی است. در واقع کارآفرینی از شروط بسیار مهم برای اخذ ویزای تجاری سوئیس است. فرد سرمایه‎گذار باید بتواند به حداقل ده نفر سوئیسی حق بیمه و مالیات بپردازد. به طور کلی به افراد ویزای تجاری یک ساله داده می‌شود و اگر شرایط مالی مناسب داشته باشد می تواند اقدام به تمدید آن نماید.

سوئیس سخت و به ندرت به افراد خارجی بورسیه‌های تحصیلی می‌دهد از این رو گرفتن ویزای تحصیلی معمولا برای افراد نخبه و در مقاطع دکترا امکان‌پذیر است. این افراد بعد از تحصیل در این کشور از جایگاه علمی در مرتبه بالایی برخوردار خواهند شد و قادر خواهند بود ویزای خود را به مجوز اقامت دائمی تبدیل کنند. دانشجویان باید از طرف یکی از دانشگاه‌های سوئیس پذیرش گرفته باشند و در صورت تایید مدارکشان می توانند اقدام به دریافت ویزای تحصیلی سوئیس نمایند.

افراد می‌توانند از طریق کاری و داشتن پیشنهاد کاری از یک کارفرمای سوئیسی به این کشور مهاجرت کنند. کارفرما باید مجوز رسمی داشته باشد تا بتواند برای متقاضی کار مجوز صادر کند. در اصطلاح فرد کارفرما در کشور باید بتواند اسپانسر شود (حق بیمه و حقوق و مالیات کارکنان را بپردازد). ویزای کاری در ابتدا حداکثر سه ماهه است و بعد از آن باید از کانتون (استان) محل اقامت مجوز اقامت گرفته شود. بعد از پیشنهاد کاری، فرد باید در کانتون مورد نظرش مجوز کار دریافت کند (مگر پیشنهاد کاری از طرف شرکت‌های بین‌المللی). افراد اگر بتوانند به مدت 3 یا 4 سال کار کرده و مالیات پرداخت کنند می‎توانند برای اخذ اقامت دائم سوئیس اقدام نمایند.