اسامی جامد به دو دسته تقسیم می‌شوند.

جامد مصدری: اسامی جامد مصدری به مفاهیم انتزاعی و ذهنی اشاره می‌کنند و نمی‌توان آن‌ها را در دنیای واقعی با حواس پنج‌گانه حس کرد.
این اسامی در زبان عربی ریشه فعلی دارند.

جامد غیر مصدری: جامد غیر مصدری یا اسم ذات، بر چیزهای محسوس دلالت دارد؛ یعنی می‌توان آن‌ها را با حواس پنج‌گانه حس کرد.
این اسامی در زبان عربی ریشه فعلی ندارند.

مشتق: اسمی است که از کلمه دیگری گرفته شده‌است. درواقع اسم مشتق اسمی است که ریشه فعلی دارد.

اسامی مشتق عبارت‌اند از:

اسم فاعل: کلمه‌ای است که دلالت بر کننده کار یا دارنده حالت دارد.

اسم مفعول: کلمه‌ای است که دلالت بر انجام شدن کار دارد.

اسم مفعول از افعال ثلاثی مجرد: بر وزن مفعول ساخته می‌شود.

اسم مفعول از افعال غیر ثلاثی مجرد: از فعل مضارع ساخته می‌شود. حرف مضارعه را حذف می‌کنیم و به جای آن م مضموم می‌گذاریم (مُ) و سپس به عین الفعل اعراب فتحه می‌دهیم.

اسم مکان بر مکان و محل انجام کار دلالت دارد.
اسم زمان بر زمان انجام کار دلالت می‌کند.

اسم مکان و زمان از افعال ثلاثی مجرد: بر دو وزن مَفْعَل و مَفْعِل ساخته می‌شود و با توجه به معنا اسم مکان و یا زمان بودنشان را تشخیص می‌دهیم.

اسم مکان و زمان از افعال غیر ثلاثی مجرد: در این حالت درست مانند اسم مفعول عمل می‌کنیم.
در واقع یعنی اسم مکان و اسم زمان و اسم مفعول از غیر ثلاثی مجرد یکسان هستند و ما از طریق معنا آنان را از هم تشخیص می‌دهیم.

صفت مشبهه: برصفت ثابت یا نسبتاً پایدار دلالت دارد.

صفت مشبهه دارای وزن‌های متعددی می‌باشد اما مشهورترین وزن‌های آن: فَعِيل، فَعِل، فَعْل و فَعْلَان می‌باشند.

اسم مبالغه بر بسیاری و کثرت صفتی دلالت دارد. برای مثال: رَزَّاق: بسیار روزی دهنده، شَکُور: بسیار شکرگزار.
اسم مبالغه قیاسی نیست ولی بیش‌تر باوزن‌های فعَّال، فعَّالة، فَعُول و فَعِیل می‌آید.

اسم تفضیل: برای نشان دادن برتری میان دو موصوف از اسم تفضیل استفاده می‌کنیم. و ترجمه آن با تر و ترین است.

نام ابزاری است که با آن کاری انجام می‌گیرد. و دارای سه وزن می‌باشد و آن عبارت از وزن‌های:
مِفْعَل، مِفْعَلَة، مِفْعَال
مانند: