فاعل یک اسم مرفوع است که بعد از فعل معلوم می‌آید تا نشان دهد که فعل به چه‌کسی و یا چه‌چیزی تعلق دارد.
به مثال‌های زیر توجه کنید:

اعراب فاعل رفع است یعنی فاعل مرفوع می‌باشد. لذا اگر فاعل اسم معرب باشد، رفع آن اصلی، فرعی و یا تقدیری است؛ و اگر مبنی باشد، رفع آن محلی است یعنی محلاً مرفوع می‌شود.

دقت داشته باشید اگر فاعل اسم ظاهر باشد، می‌خواهد مفرد باشد و یا مثنی و جمع؛ در هرصورت فعل به‌صورت مفرد می‌آید.
به مثال‌های زیر توجه کنید.

همان‌طور که در جملات فوق ملاحظه می‌کنید اگر فاعل اسم ظاهر مفرد، مثنی و یا جمع باشد در هر صورت فعل به‌صورت مفرد می‌آید.
اما اگر دقت کرده باشید متوجه این امر می‌شوید که افعال با فاعل از نظر جنس یعنی مذکر و مؤنث بودن مطابقت دارد. مگر آنکه جمع غیر عاقل باشد که با آن می‌توان رفتار مفرد مؤنث داشت.