الفبای انگلیسی از حروف لاتین درست شده است و دارای 26 حرف است. هر کدام از این حرف ها یک نام برای خودشان دارند که در هجی کردن به کار می روند. مثلا ما در فارسی به حرف "آ" می گوییم "الف" و مثلا در هجی کلمه مادر می گوییم "میم الف دال ر". در انگلیسی هم هر حرفی یک اسم دارد. از این 26 حرف 21 حرف بی صدا (صامت) و 5 حرف صدادار (مصوت) هستند. الفبای انگلیسی دو شکل نوشتاری دارد: حروف بزرگ (capital letters) و حروف کوچک (small letters). حروف کوچک و بزرگ هر کدام کاربردهای خاص خود را دارند. در جدول زیر با شکل بزرگ و کوچک الفبا و نامشان آشنا می شویم.

یادگیری اسم هر کدام از الفبا در زبان انگلیسی خیلی مهم است. چون شکل گفتاری و نوشتاری واژه ها یکی نیست آنها مقوله ای به نام هجی کردن (spelling) دارند. یکی دیگر از دلایل اهمیت این موضوع، واژه های اختصاری و سرواژه ها است که برای خواندن آنها باید اسم حروف را بلد باشیم، مثلا:

در ساده ترین تعریف، حروف صدادار را درواقع می توان نحوه های عبور دادن هوا از حنجره (و ریشه ی زبان) دانست. در مقابل، حروف بی صدا نحوه های متوقف کردن صدا یا شکل دادن به صداها هستند که معمولا در داخل دهان توسط زبان، دندان، لب و ... انجام می شوند.
دلیل نامگذاری این حروف به صدادار و بی صدا این است که حروف بی صدا به تنهایی صدا ندارند و معمولا در کنار یک حرف صدادار است که صدا تولید می کنند (تا هوایی از حنجره خارج نشود صدایی خارج نمی شود).