افعال وجهی احتمال در زبان انگلیسی

certain, probable or possible

در این درس به آن دسته از افعال وجهی در زبان انگلیسی می‌پردازیم که بیانگر ممکن بودن یا نبودن چیزی هستند. از جمله این افعال وجهی can, could, may و ... هستند.

فعل‌های وجهی احتمال

certain, probable or possible

فعل‌های وجهی همراه با افعال اصلی می‌آیند و برای بیان توانایی‌ها، الزامات، احتمالات، تقاضاها، پیشنهادها، توصیه‌ها، پیش‌بینی‌‌ها، حدس‌ها و ... استفاده می‌شوند. فعل‌های وجهی از نظر شخص صرف نمی‌شوند و همیشه به یک صورت به کار می‌روند. این فعل‌ها بر خلاف فعل‌های اصلی برای سوالی شدن و منفی شدن نیازی به do و does ندارند.
افعال وجهی can, could, may, might, must, shall, should, will, would برای نشان دادن محتمل بودن کاری استفاده می‌شوند. با این افعال می‌شود نشان داد کاری ناممکن (Impossibility)، ممکن (Possibility) یا محتمل (Probability) است. در این بخش با این افعال وجهی آشنا می‌شویم.

ممکن بودن (Possibility)

ما از افعال وجهی could و might و may زمانی استفاده می‌کنیم که نشان دهیم وقوع چیزی در آینده امکان دارد، ولی حتمی نیست. به مثال‌ها توجه کنید:

They might come later.

آنها ممکن است بعدا بیایند.

They may come by car.

آنها احتمالا با ماشین می‌آیند.

If we don’t hurry we could be late.

اگر عجله نکنیم، ممکن است دیر برسیم.

ما از افعال وجهی could have و may have برای نشان دادن اینکه چیزی حالا یا در گذشته ممکن بوده اما به وقوع نپیوسته استفاده می‌کنیم. به مثال‌های زیر توجه کنید:

It’s ten o’clock. They might have arrived now.

ساعت ده است. آنها تا الان باید می‌رسیدند.

They could have arrived hours ago.

آنها ساعت‌ها پیش باید می‌رسیدند.

ما از فعل وجهی can به صورت کلی برای نشان دادن احتمال داشتن و ممکن بودن چیزی استفاده می‌کنیم و مشخصا منظورمان این نیست که اتفاقی در واقع رخ داده یا نداده، بلکه تنها یک گمان کلی است.

It can be very cold in winter. (Sometimes it is very cold in winter.)

زمستان اینجا ممکن است سرد شود. (=بعضی اوقات زمستان‌ها اینجا سرد می‌شود.)

You can easily lose your way in the dark. (= People often lose their way in the dark)

ممکن است به آسانی در تاریکی راهت را گم کنی. (= مردم اغلب در تاریکی راهشان را گم می‌کنند.)

نکته

حالت گذشته فعل can فعل could است.

It could be very cold in winter. (= Sometimes it was very cold in winter.)

زمستان اینجا ممکن بود سرد شود. (=بعضی اوقات زمستان‌ها اینجا سرد می‌شد.)

You could lose your way in the dark. (= People often lost their way in the dark)

ممکن بود به آسانی در تاریکی راهت را گم کنی. (= مردم اغلب در تاریکی راهشان را گم می‌کردند.)

غیرممکن بودن (Impossibility)

برای نشان دادن غیرممکن بودن و نامحتمل بودن کاری از فعل وجهی cannot یا can't استفاده می‌کنیم. در این کاربرد may not و might not کاربرد زیادی ندارد، اما در برخی جاها استفاده می‌شود.

That can’t be true.

آن ممکن نیست حقیقت داشته باشد. (آن نمی‌تواند حقیقت داشته باشد.)

You cannot be serious.

ممکن نیست جدی باشی.

برای صحبت کردن درباره ناممکن بودن یا نامحتمل بودن کاری در "گذشته" از couldn't یا could not استفاده می‌کنیم:

We knew it could not be true.

ما می‌دانستیم که آن موضوع نمی‌توانست حقیقت داشته باشد.

He was obviously joking. He could not be serious.

واضح بود که داشت شوخی می‌کرد. امکان نداشت جدی باشد.

محتمل بودن (Probability)

ما از فعل must زمانی استفاده می‌کنیم که نشان دهیم که مطمئن هستیم چیزی حقیقت دارد و محتمل است و ما دلیلی برای این اطمینان خود داریم:

It’s getting dark. It must be quite late.

دارد تاریک می‌شود. حتما دیر وقت است.

You haven’t eaten all day. You must be hungry.

تو تمام روز چیزی نخورده‌ای. حتما گرسنه هستی.

برای صحبت کردن درباره محتمل بودن چیزی در گذشته از must have استفاده می‌کنیم. وقتی از must have استفاده می‌کنیم که از احتمال وقوع چیزی مطمئن باشیم. به مثال‌ها توجه کنید:

They hadn’t eaten all day. They must have been hungry.

آنها تمام روز چیزی نخورده بودند. حتما گرسنه بودند.

You look happy. You must have heard the good news.

خوشحال به نظر می‌رسی. حتما خبر خوب را شنیده‌ای.

ما از فعل وجهی should برای پیشنهاد دادن یا احتمال دادن استفاده می‌کنیم. با should نشان می‌دهیم که از پیشنهاد یا احتمال وقوع چیزی مطمئن هستیم. وقتی بخواهیم این پیشنهاد را در زمان گذشته به کار ببریم از should have استفاده می‌کنیم.

Ask Miranda. She should know.

از "میراندا" بپرس. او حتما می‌داند.

It's nearly six o'clock. They should arrive soon.

ساعت تقریبا شش است. آنها حتما به زودی می‌رسند.

It's nearly eleven o'clock. They should have arrived by now.