حروف اضافه یا Prepositions در زبان انگلیسی، کلمات کوتاهی هستند که معمولا پیش از اسم‌ها می‌آیند. حروف اضافه رابطه بخش‌های مختلف جمله با هم را نشان می‌دهند. عموما حرف اضافه با اسم یا با ضمیر می‌آید. در ادامه با ساختارها، انواع و کاربردهایشان آشنا می‌شویم.

حروف اضافه همیشه قبل از اسم یا ضمیر می‌آیند و رابطه آن اسم یا ضمیر را با بخش‌های قبلی جمله مشخص می‌کنند. به عنوان نمونه به چند مثال حرف اضافه در جایگاه‌های مختلف توجه کنید:

دو قانون مهم در به کارگیری حروف اضافه وجود دارد که باید به آنها توجه کرد. چون حروف اضافه برای فارسی زبان‌ها کمی پیچیده هستند باید با تکرار و تمرین نحوه کارکرد آنها را یاد گرفت. باید توجه داشت که اغلب نمی‌توان حروف اضافه را مستقیما ترجمه کرد.
قانون اول این است که برخی افعال یا اسامی بدون حرف اضافه مختص خود معنا نمی‌دهند یا با حروف اضافه خاص معنا و ارتباط خاصی را با اسم دیگری به خود می‌گیرند. بیشتر حروف اضافه می‌توانند جایگزین هم شوند اما تا حدودی مفهوم‌های خاص خود را دارند.
قانون دوم این است که حروف اضافه باید همراه با اسم بیایند و نمی‌شود تنهایی در جمله حاضر شوند.

حروف اضافه از نظر کاربرد به سه دسته کلی تقسیم می‌شوند: حروف اضافه زمان (time prepositions)، حروف اضافه مکان (place prepositions) و سایر حروف اضافه (other prepositions). حروف اضافه زمان، توضیح و رابطه زمانی دو اسم را می‌رساند، مثلا before, after, during, until. حروف اضافه مکان، درباره جایگاه و موقعیت اسم توضیح می‌دهد مثلا around, between, against. برخی حروف اضافه مکان هم جهت یک اسم را مشخص می‌کند مثلا across, up, down. سایر حروف اضافه هم حالت، یا چگونگی وقوع چیزی را مشخص می‌کند، مثلا like, by, with.

حروف اضافه از نظر ساختار به سه صورت هستند، یا یک کلمه هستند مثلا، at, on, to و ... یا به صورت مرکب (compound preposition) هستند، مثلا instead of، on top of یا به صورت عبارت حرف اضافه‌ای می‌آیند، مثلا to London, in the closet.